[spartacus]

Uzağa gitmiyoruz, Eskişehir yörelerine düşüyor yolumuz.
Ana Tanrıça Kibele'nin bereketli ellerini tutuyoruz.

MÖ 700 lü yıllarda Frigya uygarlığı ile, Ana Tanrıça Kibele, tarihinin doruk noktalarını yaşamaktadır. O'nun adına kutsal alan ve törenlerin yapıldığı bir dönem...

Çam Ağacı efsanesi vardır, Kibele'nin aşkından bir genci çam ağacına dönüştürmesinin efsanesi.
Kibele bir delikanlıya aşık olur. Oysa delikanlı bir şehir kralının kızı ile evlenecektir. Evlilik günü yakınlaşmış düğün merasimleri yerli yerince planlanmıştır. Tam düğün anında, Kibele olanca ihtişamı ile ortaya çıkmış. Aşık olduğu genci çılgına çevirmiş. Genç Kibelenin kutsal gücü altında çılgınca danslara başlamış, o kadar çılgınlığa ermiş ki, aldığı bir bıçak ile erkeklik organını kesmiş.
Etrafa saçılan kanlardan, toprakda bitkiler yeşermiş, ölen gencin kendisinden ise çam ağacı oluşmuş. Kibele aşık olduğu o gencin dönüştüğü o çam ağacının hiç bozulmamasını sağlar ve böylelikle yaz kış, o ağaç hep yeşil kalır, her daim yaprağı olur.

Buradan çıkan sonuç: Bir zamanlar kutsal olan doğum, tanrısal olan doğum ve doğurgan olan kadının yerini, erillik almaktadır. Toprak erillik ile yeşerirken, o artık kutsal olmaya doğru yol almaktadır. Ortada ise henüz sonraki dinler yoktur, krallıklar, savaşlar, toprak, köle ve mülkiyet derken, artık tanrılarda, kutsal sayılanlarda, mülkiyetin erilliğine ve güce olan dayanağına doğru evrimleşmektedir. Toprak hiç kimsenin değildir, ondan çıkan yemişi yiyecek, suyunu içeceksiniz ama asla benimdir demeyecekseniz. Aksi insanların kanı ile suladığınız toprak, hayatın kaynağı olan toprak, insanın insana olan egemenlik ve zalimliklerininde bir sonucuna dönüşür.

Mülkiyet ilişkileri, insanlar ve toplumlar yaşamını yeniden şekillendirirken, savaşlara, insanlar arası iflah olmaz ast ve üst ilişkilerine doğru evrimleşmiştir. O haldedir ki, bırakın ayrı ayrı toplumların birbirine yabancılaşmasını, ayrışmasını, savaşmasını aynı soy ve kütükden olan toplumlarda içsel açıdan parçalı gruplara, hakim, esir, efendi, köle, efendi, hizmetçi, kral, cariye vs.. bölünmüştür. Artık toplumlar tek bir parça halinde değil, içsel açıdan parçalanmış olan bir bütünün bir temsiline doğru gelişmiştir. Artık hiç kimse yaşadıkları coğrafyada, toprak a.n.a karşısında eşit değildir, kimisi toprak a.n.anın sahibidir, ama diğer çoğunluk kimiside o a.n.anın kölesi. Toprak a.n.a ise sahibinin gücü oranında ona hizmet edecektir, işte bu hizmetin korunağı ve elde edilişi ise güce dayanmakla erilliğe evrilecektir. Bu bir zamanlar kutsal olan doğum ve kadının yerini, artık kutsal metinlerde dahi erkeğin temsil ettiği erillik ve efsanede kanlar saçan organ ile ifade edilir olacaktır. Bu süreç bir geçiş dönemidir ve insanlar açısından çok kanlar akacaktır. Tarihin ilk paylaşım savaşlarıda aslında paylaşamama savaşlarıda bir zamanların tek ama tek bir ırkı olan İnsan tarihine, kara kaplı yazıtlar olarak girecektir. Savaşlar ve silahlar gibi, dinlerde ve dini motiflerde buna uygun olarak tarihi görevlerinde yerlerini alacaklardır.

Masal Kahramanlarımız.
Kibele: Ana Tanrıça
Attis: *Tanrıçanın aşkından çıldırdığı ve çıldırttığı erkek.
Pessinus : Eskişehir dolaylarında bir yer, Attis'in evleneceği Kızın babasının kralı olduğu yerleşim.
Çam Ağacı: Attis'in ölümü ile topraktan yükselen ağaç.