Kuranı okumak yeter.
Ben maddi durum nedeniyle de biraz da zorunlu şekilde cemaat ile "kontamine" oldum. Dinsel enfeksiyona maruz kaldım yani... Bu enfeksiyonun antibiyotiğini de bulmakta zorlanmadım.
Önce cemaatin okuttuğu kitapların çok saçma olduğunu söylemeye başladım. Bir sürü akıl dışı konular var bu kitaplarda ve bunu "kuranın hakiki tefsiri" diye sunuyorlardı.
"Ne yani şimdi kuranda bunlar mı anlatılıyor?" diye kuranı kendim okumak istediğimi söyledim. Üstad dedikleri adama güvenmeyişime çok içerlediler. O ne dediyse oymuş! Kendim anlayamazmışım.
Ben ısrarcı oldum ve bir grup kurdum. Oturup kuranı her türlü kaynağı kullanarak anlamaya çalışacaktık. Kısa sürede duyuldu ve "abiler" den sert tehditler aldık. Dizimizi kırıp risaleleri okumalıymışız, kendimiz kuranı anlamaya çalışırsak dinden çıkacak ve cehenneme gidecekmişiz.
Öbürleri tırstı ve yan çizecek oldular. "Siz beni yaya bıraksanız da ben devam edeceğim, içinde ne yazdığını bilmediğim bir kitaba inanmayı sürdüremem" dedim. Biraz ikna oldular ve bir süre birlikte çalıştık. Farklı anlam vermeleri elimine etmek için farklı kaynaklardan yararlanıyorduk. Arap harflerini bile öğrendim. Okuyup yazabilirim yani...
Sonuçta "abiler"in haklı olduğu görüldü. Bu kitaba inanmak ve müslüman kalmak olanaksızdı. "Ben dinden çıkıyorum arkadaşlar, ben bu kitaba inanmaya devam edemem" dediğimde cıngar koptu. Grup dağıldı.
O gruptan bazıları dindarlıkta devam etti ama asla eskisi gibi dindar olamadılar. Kimi hiç etliye sütlüye karışmayan ve dini konu oldu mu kaçmayı, hiç konuşmamayı tercih eder oldu.
Benden başka ateist olan ise olmadı. Ben net ve kesin tavır koymaktan hoşlanırım. Arada derede idare etmek bana kötü hissettiriyor.
|