[spartacus]

Sevgili Aera

Ben Küba dendi mi Somali ile kıyaslarım, doğrusu da bu, zira kapitalizm hakim olsa idi bu gün Küba'nın Somaliden farkı kalmaz, hatta daha kötü olurdu, zira petrolü yok.

İkincisi Küba fakirliğinin farkında. Durumunun da, dünyadaki ekonomi/politik konumunda.

2 Sene önceki seçimleri hatırlarım, 11 milyon kişinin fikir sunduğu, 8 milyona yakının değerlendirildiği(ki değerlendirenler yine o 11 milyonun seçerek üst kongrelere gönderdiği delegeler)... Yani demem o ki, soğuk savaş dönemlerinde bazı yasalar komik dediğin gibi, ama bana göre iş senin düşündüğün gibi de değil.

Korku Amerikan kültüründen değil, işin özü korku yozlaşmaktan ileri geliyor. Ha bana kalırsa ben bu tür yasaklara ne girerim ne düşünürüm, herkes hak ettiği gibi yönetilir.

Kısaca sen başka türlü, başkası başka yorumlar, ama bir halk bir mücadeleyi hak etmiyorsa, ben şahsen mücadele tmiyorum, bende o özden geliyorum, o duyguları bilirim. Ki siz bilmezsiniz, içinizde halk için ölmeye varana değin, insan için hayatını zindan etmeye değin bir mücadele sözkonusu, ama eni sonu görüyorsunuz ki, siz kapitalizmde rezil olmuşluğunuzla kalıyorsunuz, ölüme gittiğiniz insanlar ne hallerinin farkındalar ne de sizi önemsiyorlar, herkesten önce onlar size abanıyor!. Benim hayatımın çoğunluğu bu nedenle ortalama herkesin sahip olduğu şeylerden mahrum geçti, sebep? İşçi sınıfı için adanmış ömürler, bu ömürlerina adandığı bir ailede olmak. Şimdi şunu görüyorum, insan kendisi için isteyebilme bilincine ermemişse ne kimseyi kurtarabilir ne de kendisini, yani ucuz kahramanlığın devrimcilik sayıldığı dönem benim için çoktan bitti. O gün değil aksine kendimi bu gün sosyalist görebiliyorum, her şeyden evvel kendim için isteyebiliyorum, bunu başaramamış iken ahkam kesip başkaları için istemek, daha kendisinin farkına varmayanın, kısaca mezarını sel götüren evliyanın durumu hiç bir yönden mantıklı, bilinçli, olması gereken yaklaşım değil! Zira anladığım birilerinin birileri adına hiç bir şey yapamayacağı, başaramayacağıdır, insanlar ne yapacaksa kendi kollarıyla kafalarıyla yapacaklar, o kafaya da sahip olacaklar, birileri onlar adına feda, zehir zemberek olmayacak ve yarın bir gün kalkıp birileri onlar adına da yönetmeyecek, ne nane yerlerse yesinler, kendileri yapacak, kendileri yiyecek, kendileri karar verecek.

Örneğin amcam, kendi öz böz evini, bir çocuklu ama adam işsiz kalmış diye 80 dönemi karşılıksız veren birisi, benm ailemde o dönemlerde bu gün Kübadakilerin yaşadığı olanaklara da sahip değil.

Kısaca Küba'da hala bilinçli kesim bu duygualrla yaşıyor. Değiyor mu? Bana sorarsan d.e.ğ.m.i.y.o.r.

Çünkü inanlar bir kaç zevki için kolayca yozlaşıp, her şeyinden vazgeçebiliyor(yasaların ardındaki kaygı bu bir yerde), kapitalizm onca soğuk savaşla, duvar gibi askeri yönetime dönüşmüş doğu bloku ülkelerini çökertemedi, ama seninde Küba'da yasak diye bahsettiklerinin özlemi çökertmeye yetti. Şimdi daha mı iyi yaşıyorlar bilmem, sanmıyorum, ama madem böyle mutlular, böyle olsun.

Benim görüşüm sosyalizm taban, kitle zemini olarak hala erken, kafa olara ise vakti çoktan geldi bana göre ama bu yetmiyor, öznelcilik bir sonuç getirmiyor, kitlelerin, sınıfın, toplumalrın da bilinçlenmesi gerekiyor ki bu 3-5 kişinin bilinçlenmesi gibi istisnai ve kısa süreli bir durum değil. Zorla güzellik olmuyor, yani sosyalizm zorla güzellik oldurma noktasında ise, zaten hiç olmasın, zira ne idüğü belirsiz bir azınlık yönetimi, askeri-bürokratik yönetim sosyalizm olmadığı gibi, öte yandas bayrağını dalgalandırmak ve kötü örnek teşkili geleceğe zarar veriyor bu biçimde.. Olursa da, kısa sürede kapitalist baskıya maruz kalıyor, ama direnç toplumsal boyut kazanmıyor, her türlü siasi, askeri oyun var bu baskıda ve korunma güdüleriyle bir içe kapanma yaşanıyor. Halklar bilinçli değil, en önemli sorun da bu ve elde olanın değerini ve koruma işi azınlığa kalınca iş zora da dayanıyor, olmuyor.

Yine de diyeceğim, mesele pop, hamburger yasaklanması filan değil, mesele bilinç, yaşam standartları olarak hazır olmayan bir toplumun bu seviyeye gelmesi çabasının güme gitmesi, yozlaşmasıdır. Toplum o bilince eremez, yaşam standartlarıda yükselmez ise, bir kaç şekere evet şekere kapitalizme evrilebilir. Şu anki bilinçli eski nesilde dirayeti kaybedince zaten bu süreçte hızlanacaktır, senin yasak dediğin özünde bir direnç, direnme... Boşa mı, nafile mi zaman gösterir.