Evrensel-insan zihniyeti

[evrensel-insan]

Saygideger arkadaslar;

Zeistgeist Hareketinin ortaya koymak istedigi sey; bu duzen ve sistem, onun sorunu; sorununun tahlili ve bu duzenin curumesi icin gerekenler, bir de gelecek onerisi. Dunya da; yasam suren insanligi; dini-milli kokensel, etiksel, sosyal, siyasal, ulkesel, cografyasal v.s. olarak ayirmamasi ve son videosunda; Dunyayi, "one whole big family" "tek, bir butun aile" olarak, degerlendirmesi de; bunu gosteriyor. Ne bir ideoloji oneriyor, ne de bir inanc. Tum onerisi; teknolojinin insan ve insanlik temelinde kullanilip, paylasilmasi.
Gunumuzun tum "var" larini, "yok" a indirgeyen; ve bugun hic dusunemeyecegimiz koken ve temeldeki yeni "var" lari tanitan ve ongoren, bir hareket.

Ben bir birey olarak; dogal dusuncenin, ctetolojik kokenini iceren hic bir degeri bu oneride gormedim. Ne insandisilik-madde, tanri- one cikiyor, ne de insanlikdisilik-ayrim, cikar, erk, ikdidar, otorite,v.s.-

Bunun disinda; tum "parasal sistem" olarak adlandirdigi gunumuz sisteminin hicbir ideolojisi, inanci, sistem ve duzen sekli de onerilerinde yok. Gunumuz dusunce ve davranis sistemini; kokten ve evrensel-insansal olarak hem ortaya koyuyor, hemde curutuyor. Dini mentalite, tanrisallik, emperyalist zihniyet dusunce ve davranisini; ve gunumuzdeki yasam ve iliskiye yer etmisligini ve onun isbirlikci icyuzunu ortaya koydugu gibi; curutuyorda.

Ben Zeistgeist hareketinde; insan olmaya ve insanlik sunmaya ters, aykiri ve zararli bir icerik gormedim.

Tabi bu gorememe; kisilerin tum degerlerinden arinabilecek, bilinc ve dusunce de olabilmelerine bagli. Hala, milli-dini kokensel ayrimi korumak ve kollamak isteyenler, hala erk ve cikari savunanlar, hala insanoglunun bunu bir dogal yaratilisi olarak gorenler icin, hala insanlar arasi herturlu ayrimi; bilimsel, felsefi, inancsal savunanlar icin, bu icerik gecerli degildir.

Saygilarimla;
evrensel-insan

[evrensel-insan]

Saygideger arkadaslar;

Kisinin (somutun), dusuncesi (soyutu), kendine (somuta) gore dogru (soyut) dur ve bu kisinin (somutun) , inanci (soyutu) dir. Bu da bir butun olarak kisinin (somut) kisilik (soyut) gercegidir.

Iste bu gercek, hem benden hem de herkesten bagimsiz olarak vardir. Yani benim veya baskasinin kabulune reddine acik bir durum degildir. Iste, saygi; kisinin kisiligine bu butun gercekligine duyulan saygidir. Yani kisi; belirli bir dusuncesi olan ve dusunceyi kendine gore dogruluga inandirarak ortaya atan bir kisilige sahiptir ve bu onun gercegidir.

Buradaki ilk sorun; kisinin dusunceyi sahiplenmesidir.
Ikinci sorun, dogruluguna inandigi icin sabitlemesidir.
Ucuncu sorun ise; bu dogruluguna inandigi dusunceyi, sanki tek dogru oymus gibi, herkesinde bu dogruya inanmasini istemektedir.

Oyuzden de kisi, sirf kendi dogrularini ortaya koymakta kalmamakta; kendi dogrularini baskalarina da dogru olarak kabul ettirme mucadelesi vermektedir.

Boyle bir durumda, kisinin dogrularini dogru olarak kabul etmeyen birisi ile; o kisi arasinda nasil bir iletisim mumkundur? Ortada o kisinin de ayni diger kisi gibi oldugunu dusunursek; bir dogrulama ve biribirlerine kendi dogrularini kabul ettirme mucadelesinden baska ne kalir?

Bu tip bir yanasimla; kisiler arasi bilgi alis verisi mumkunmu? birbirlerine kendi birikim ve tecrubelerini iletebilmeleri mumkunmu? birbirlerinin gerceklerinin farkina varabilmeleri mumkun mu? birbirlerine saygi mumkunmu? birbirlerini anlamalari, tanimalari mumkun mu?, bu "mumkun mu?" ler daha da cogaltilabilir.

Mumkun degildir. Cunku; iki kisi kendilerine gore ve biribirlerine ters dusen dogrulariyla, birbirlerini kendi dogrularina ikna etme cabasi icindedir. Ustelik bu ikna cabasi; tamamen kisilerin somut yapisina yonelik yurutulmektedir. Cunku somut ile soyut farki ortadan kalkmis ve ozdeslestirilmistir. Bu ayni zamanda; kisi gercekliginide ortadan kaldirmis ve gercek ile dogru farki ozdeslestirilmistir.
Hele birde bu durum tamamen soyut tartismadan somuta yoneldiginde; kisilerin biribirlerine yonelerek; karsilikli atisma, satasma, asagilama ve hakarete yonelmesi de kacinilmaz olmustur. Simdi sorunlara tek tek bakalim.

Birincisi sahiplenme sorunu. Eger kisi dusunceyi sahiplenmese ve sadece kullansa, o zaman dusunceyi kendiyle ozdeslestirmeyecektir.
Ikinci sorun, sabitleme; eger dusunceyi kullansa, belki tartisma esnasinda kullandigi dusuncenin yanlis olduguna karar verecek ve baska bir dusunce kullanimina yonelecektir.
Ucuncu sorun dogrulama; eger kendine inanarak dogruladigi dusuncesini kendi gercegi olarak gorse, karsisindakinin de kendine inandirarak dogruladigi dusuncesini onun bir gercegi olarak gorecek; ve saygi duyacaktir.

Ozaman; sadece oznesi olmayan ve dogrulanan dusunceler tartisacak, kisilere yonelim olmayacak ve tartisilan dusunceler sayesinde kisiler biribirleriyle bilgi alisverisi yapacak ve birikim ve deneyimlerini paylasabilecektir.

Bir ornek verelim. A sahsi milliyetci, B sahsi olmasin. B sahsi A sahsinin milliyetciligini onun bir gercegi olarak gorurse saygi duyar. A sahsi milliyetciligi sahiplenmezse; B sahsinin milliyetciligi yanlislama konusmalarini ustune alinmaz. A sahsi milliyetciligi sahiplenmese ve sabitlemese B sahsina yonelik bir satasimda bulunmaz. Kisaca A sahsi da; B sahsida, milliyetcilik konusunu; biribirlerinden bagimsiz olarak; sahiplenmeden, sabitlemeden ve dogrulamadan tartisabilirse; iste o zaman ancak; milliyetcilik konusu tartisilir. Hem A hem de B sahislari biribirleriyle milliyetcilik konusunda bilgi alisverisi yapar ve yine milliyetcilik konusunda biribirlerine birikim ve deneyimlerini aktarirlar.

Ozetlersek, kisi somut ve soyutlariyla bir butundur ve bu butunluk onun gercegidir. Bu gercek herkesin iradesi disindadir ve kabule karsi cikisa acik degildir. Bu gercek; saygi ile karsilanmalidir.

Dusuncelerin oznesi yoktur. Dusunceler sahiplenilmesi yerine kullanilmalidir. Sahiplenilen dusunceler sabitlesir. Kullanilan dusuncelerin ise degisime acik olmasi gerekir. Somut ile soyut farki algilanmali; sadece soyutun dogruluguna yonelik tartisma yapilmalidir. Unutmamalidirki; dogru ile inanca tasinan soyutlari sahiplenmek; somut ile soyutu ozdeslestirmek ve soyutu sabitlemek anlamini tasir. Eger soyutlari dogru inanci temelinde sahiplenmemeyi beceremiyorsak; karsimizdakinin de ayni durumda oldugunun bilincine varip; onun soyutlarina saygili olup; sadece soyutu yanlislamaya yonelmeliyiz. Yani A sahsinin milliyetciligini degil; milliyetciligi yanlislamaliyiz. Tartismayi yaparken; milliyetciligi A sahsindan bagimsiz olarak ele almaliyiz.

Gercekler; somutuyla ve somutun sahiplendigi somut ve soyut degerleriyle birlikte algilanmalidir. Dogrulari yanlislarken; kendi dogrunuzla degil; insana ve insanliga gore yanlislarsaniz ve, somutun gercegine dokunmadan sadece dogrulara sadik kalirsaniz, belki o zaman bir sonuc alabilirsiniz.

Saygilarimla;
evrensel-insan

[evrensel-insan]

Saygideger arkadaslar;

Yazinin basligini gorenler, evrensel-insan'nin dini icerikli bir yazi yazacagini dusunebilirler. Bence bu dusunce; hem evrensel-insan'in dusuncesinin ozunu algilayamamak; hem de bir "yanilgi" olur. Evrensel-insan; bu mesajinda iman kavraminin ne oldugunu ve nasil bir islerlik kazandigini aciklamaya calisacak.

Herseyden once; insanoglu, yola ya varsayim ile-hipotez-, ya da inancla cikar. Eger varsayimini teori-pratik ikileminde gozlem ve deney ile ortaya koyabilirse; bu bilimsel olur ve epistemoloik olarak gecerlidir. Eger inancina bir teorik-pratik bir icerik kazandirirsa; bu da iman olur. Buradan rahatca; bilimsel olmayan tum teorik-pratik izmlerin tum soyut izmlerin, yani sosyal-siyasal-toplumsal olarak bilinen ve uygulanan her turlu izmin isleyisinin bir iman oldugu ortaya cikar.

Bilimselligi, inancsalliktan ayiran nedir? Bu soru onemlidir, cunku; ikisinin de kaynagi insanoglunun dusuncesidir. O zaman dusuncenin bilimsel temelde teori-pratik icinmi, yoksa inancsal temelde iman icinmi davranisa gectigini ve sistem ve duzeni yonlendirdigini nasil algilariz? Aslinda cok basit bir fark vardir. Bu farkta; herkesin tahmin edecegi gibi; epistemolojiktir. Yani bir kanitlanmis olan eger yanlislanabiliyor ve bunun olanagi varsa; o zaman o dusunce bilimseldir. Eger bir dusunce yanlislanabilemiyor ve sadece dogruluk temelinde uygulanabiliyorsa o da inanctir.

Inanclar insanoglu duzen ve sistem sorununun yasam ve iliskideki cikmazin ve tum insandisi ve insanlikdisi dusunce ve davranislarin kokeni ve temelidir. Bu insanogluna, dini sistemler ve duzenler olarak yansidigi gibi; tum toplumlara mal edilmis, sosyal-siyasal-toplumsal izmler ve toplumsal duzenlenmeler olarakta yansir. Monarsi, oligarsi, demokrasi, ve bilimum devlet sistemleri tamamen inancin ayrimci, erksel, otoriter, bencil ve hiyerarsik temeli uzerine kurulmustur. Bu izmler ve duzenler icin savasim ve mucadele verenlerde; bu inanca iman ile tutkun olanlardir.

Emperyalist zihniyet bugun bunun cok bilincli bir sekilde, bilincinde ve tum bu inanc sistemlerini kullanarak ve kullandirarak; bu insandisi ve insanlikdisi icerigini ve amacini surdurmek istemektedir.

Yani EMPERYALIST ZIHNIYETIN MENTALITESI DINDIR. KIM BU INANCLARI IMAN DUZEYINE TASIYARAK TOPLUMLARI BIR YERE GETIRMEK ISTIYORSA, BU ZIHNIYETE HIZMET EDIYOR DEMEKTIR.

Gorunuste bu sosyal-siyasal-toplumsal izmler, emperyalizme karsi gibi gozukur, emperyalizm onlarla mucadele ediyormus gibi gozukur. Ama ozde bu mucadele ediyor gibi goruntu, aslinda insanoglunu bu sistem ve duzende tutmak icin bir oz teskil etmektedir.

Oyuzden neyi ve ne sekilde savunuyorsak ve de insana ve onun insanligina hizmet etmek istiyor ve kendimizde insanlasmak istiyorsak; tum bilimsel, felsefi ve izm temelli savundugumuz ideolojileri tekrar gozden gecirelim.

Tabi eger, iman asamamiz "sabitlesipte"; beyinlerimiz "orumcek tutmus", goz ve kalplerimiz "muhurlenmis", ve, savundugumuz ideolojimize teslim olmussak, bu mumkun degildir.

Bu kontrolu, her birey ne kadar cabuk ve hic bir sorgulanmaz tanimadan yaparsa; o kadar cabuk ve net; hem emperyalist zihniyetin, hem dini mentalitenin, insanlikdisi ozunu; hem tanrisal kullanimin , hemde bilimsel temelli yanasimin, insandisi ve insanozaleyhte ozunu kavrayabilir ve algilayabilirler. Tabi boyle bir kontrolu yapmak isterler ve inanclarindan arinmak isterlerse.

Saygilarimla;
evrensel-insan

[evrensel-insan]

Saygideger arkadasler;

Bu terim ilk defa yukaridaki mesajda kullanilmistir. Aciklamasi asagidadir.

Insanozaleyhtecilik; Bu terim genelde bilimsel ve evrimci katagorilerde kullanilir. Bu dallardaki herturlu ayrimciligi bilimsel veya evrimci kaliba oturtmak icindir. Irk, cins, gen, DNA, kan v.s. gibi tamamen insanoglunun fiziksel yapisina ait olan ve bu ait olanlarin kullanimiyla insanoglu arasinda; "dogal, tabi, kalitimsal, v.s. bir ayrim yaratmak. Bu hemen, hemen, tum sosyal, biyolojik, ve evrim teorisinde de yer alan bir ayrimdir."Guclunun, dayaniklinin, saglam olanin v.s. dogada ayakta kalacagi ve gucsuzun, dayaniksizin v.s. dogada yok oldugu ve olacagi gibi. Ki cok acidir. Darwin'in bu aciklamalari; hem nihilizmde genelden ozele-bireycilige- ve seyden, hice indirgenmis. 19., 20. Yuzyilin izmlerine damgasini vurmustur. Hepimiz; 1. ve2. Dunya Savaslarini, Hitler'i, Mussolini'yi, Stalin'i ve bilimum iktidar savasci ideolojileri hatirlayalim.

Saygilarimla;
evrensel-insan

[evrensel-insan]

Saygideger arkadaslar;

Mustakil var olan varligin, yani bireyin, 7'li bir ifade ozu vardir. Bunlar; Beyin, dusunce, kavram, algi, yansi, sezgi ve duyudur. Bir bireyin hem evrensel butununu, hemde insansal butununu, ortaya koyabilmesi ise; bu 7'li den, sadece birine , yani yansisina baglidir.

Bireyin, iste tek farkinda olmadigi yetisi bu yansisidir. Cunku birey, hicbir zaman kendi yansisinin algisina vakif olamamistir. Hep bireye, kendi disi yansimistir. Birey, ne zaman kendi yansisina vakif olur ve onu nedenler sorgularsa; iste o zaman hem evrensel, hemde insansal olmasinin yolu acilmis olur.

Bu ayni zamanda insanoglunun; insandisilik, insanlikdisilik, insanozaleyhtecilik koken ve temelinin de farkina varisinin ve nedenlemeye-sorgulamaya baslamasinin baslangicidir.

Iste, bir bireyin; kendini ve yansisini disaridan bakis acisiyla gorebilmesi ve notr algilayabilmesi, onun hem evrenselligi hemde insanligi algilayabilmesine esdegerdir.

Cunku, bir birey; kendi disindan aldigi yansiyi; yine kendi algisina gore ifade etmektedir.

ISTE BU IFADEYI BIREY, ASLINDA; KENDI YANSISINA DONDURMESI GEREKIR.

Bunu basardiginda; dogrulara ve inanca insandisilik ve insanlikdisiliga ihtiyaci kalmayacaktir. Cunku her dogrunun, kendisine ve insan olmaya, insanlik sunmaya karsi bir dogru oldugunun bilincine ve farkina vararak; butun dogrularini cikarsama ile yanlislayarak curutebilecektir.

Bu da, hem bireyi; hemde oniun insanoglu gorunumunu, oze insan olma ve insanlik sunmaya yonlendirecektir. Iste, burasi; sorunun ilk defa, cozume yoneldigi yer ve zamandir.KENDININ, KENDINE OZ VE KENDI OZ DEVRIMIDIR.

Iste evrensel-insanin dusunce tarzini ve felsefesini anlamak bu TERSLIGI, DALALETI, AYKIRILIGI VE FARKI ALGILAMAK VE YANSITMAKTIR.

Saygilarimla;
evrensel-insan

[aydoe]

''butun dogrularini cikarsama ile yanlislayarak curutebilecektir''

Çürütülebilen doğrulara bir örnek verirmisiniz?
Doğrusu kalmazsa eğri olur sonra hocam.
Gerçeklik ne olacak doğruları çürütelim var olan yokmu olacak?
Real nedir?

[evrensel-insan]

Saygideger aydoe;

Insanoglu, tum tarihi boyunca dogrularini; hep, insandisilik, insanlikdisilik ve insanozaleyhtecilik temelinde dogrulamistir ve bu dogruladigida gerceklesmistir.. Oyuzden de; uzerinde yasadigi dunya ve icinde barindigi evreni kendi eliyle ve kendi icin yasanmaz hale getirmistir.

Sen bir kendine sor bakalim. Sence, sende olan insandisi, insanlikdisi ve insanozaleyhtecilik temel ve kokenli dusunceler nelerdir? Baskalarini degerlendirirken neler sana "yanlis" gelir. Sen baskalarina "bu yanlis" derken; hangi dogrular temelinde onu yanlislarsin? Sence herkesin dogrusunu farkli kilan nedenler nelerdir?, neden herkes, herkesi kendi dogrularina cekmek ister?
Bu dogrular, neye veya kime goredir?

Eger gercekler, kavramlarsa ve senin iradenden bagimsiz olarak mevcutsa, bu gercekleri gercek kilan; dogrular arasi farklar degilmidir? Eger, tum dogrulari yanlislarsan;ve gercegi ortaya koyan kavrami da; nedenleyip sorgularsan; o zaman insandisi, insanlikdisi ve insanozaleyhte kavramlarin da bilincine varirsan, bunlari lugattan siler ve bu kavramlardan arinirsan; yeni bir yasanacak gercegi ortaya koymus olmazmisin?

Bu konunun daha detayli algilanmasi icin; "dogrular ve yanlislama uzerine" yazisini okumani oneririm. Orda verilen ornekler ve e gorenin yonu gayet aciktir.
Inancdisi, dogrudisi, soyutdisi, ki buradaki "disi" nin anlami eklendigi kelimeyi gecersiz kilmaktir, bir yasam ve iliski.

Bu yasam ve iliskiyi her birey kendi oz degerleriyle saglamalidir. Bu oz degerler, ne kadar insanligi ve evrenselligi yansitirsa; o kadar bilinclenmis demektir.

Bu da bir birey icin; yepyeni bir ufuk, yepyeni bir acilim, yepyeni bir dusunce ve davranis tarzini getirir.

Hem seni insan olmaktan ve insanlik sunmaktan uzak tutan degerlerden ariniyorsun; hemde bu degerlerin gercekliliginin bilincinde farkin farkinda olarak, dusunup davraniyorsun. Yani; bir yandan gereksiz farklardan arinirken; diger yandan farklarin gercekliginin bilincinde oluyorsun. Biryandan kendini insanlastirir ve evrensellestirirken; diger yandan insanlasamayan ve evrensellesemeyenlere gercekci yanasip; saygili ve vicdanli davraniyorsun. Bir yandan kendi hak ve ozgurluklerini korur ve kollarken; diger yandan baskasinin hak ve ozgurluklerine gercekci temelde saygili ve vicdanli oluyorsun. Bir yandan kendi dogrularini yanlislar ve curuturken; diger yandan ayni dogrulari inanc olarak savunanlarin gercekliligini algiliyorsun.

Kisaca; kendini insanlastirir ve evrensellestirirken; baskalarinin insanlasamama ve evrensellesememe gerceginin bilincinde ve farkinda oluyorsun.

Butun bu yaptiklarini da; kendi insansal alginin sana yol gostermesiyle yapiyorsun. Hicbirseyi dogrulamadan ve gerceklerin farkinda olarak.

Bu konudaki en buyuk asama; gercek-dogru arasindaki iliski ve celiskinin ve biribirine zitliginin farkina varmak. Senin amacin dogrularin yanlislanmasi ve gerceklerin farkindaligi. Yani tum dogrulara karsi verilen gercekci savasim. Iste devrim bu.

Umarim, anlatabilmisimdir.

Saygilarimla;
evrensel-insan

[evrensel-insan]

Saygideger arkadaslar;

Bir onceki yazimda; yansiyi islemistim. Simdi de; herseye temel olan ikinci ogeyi; davranisi ve ifadeyi isleyecegim.

Herseyden once; ne ifade ne de davranis, icerik bakimindan tabii, dogal v.s. degildir. Yasam ve iliskide kazanilir.

Ustelik gunumuzun ifade ve davranisi ise; hic bir surette insan olmanin ve insanlik sunmanin onunu aydinlatan, yol gostericisi ve rehberi degildir. Aksine gunumuz ifade ve davranisi; insan olmayi ve insanlik sunmayi onleyen bir yonlendirici ve rehberdir.

Davranis, bir kavramdir. Kavrami veren, dusunce; kavrama verilen ise; ifade dir. Bu temelde bakildiginda; davranisin; dusunce, kavram ve ifade arasinda "kayboldugunu", ustelik davranisi veren ile davranisi alan arasinda; farkli dusunceler ve ifadeler icerdigini, butun bunlarin yaninda da; davranisi veren, ile, davranisi alanin ayni kisi olmadigindan dolayi da; ve iki farkli kisilerin kendi yetismislik degerleri temelinde, bir kisilik yansitmasi oldugunu dusunursek; hem davranisin; ifade eden tarafindan; hemde bu davranisin ifadesini alan tarafindan; bir ortak nokta bulmak, hemen hemen imkansizdir.

Oyuzden, birinin kendine "dogru, normal" gelen davranisi; digerine "yanlis, anormal" gelebilmektedir.

Davranis; etigin temel taslarindan biridir. Ama ne yazikki davranisa verilen karsitli degerler "iyi-kotu davranis; dogru-yanlis davranis; guzel-cirkin davranis; terbiyeli-terbiyesiz davranis; v.s." tamamen; insanlikdisi dusunce urununun eserleridir.

Genelde, din, tore, anane, gelenek, gorenek ve kultur temelli nesilden nesile aktarilan ve mumkun oldugu kadarda sabitligi, babadan ogula gecirilmeye calisan degerlerdir.

Bu degerler; kisileri oyle sarip sarmalamislardir ki; nerde, nezaman ve nasil davranilacagi; adeta, ongorulmustur. Buradaki en buyuk sorunda; bu ongorulurken, kisiler adeta birer robot olarak dusunulmustur. Yani, kisinin; davranisi icin kendi olusturacagi dusunce, ifade, algi ve yansi hic hesaba katilmamistir. Oyuzden; bir kisi; nasil davranilacagini, harfiyen uygulamak istese bile; davranisi isteyen ile, davranisi uygulayacak olanin; dusunce, algi, ifade ve yansisindan; biri veya birkaci ozdes olamayacagi icin, bu hemen hemen imkansizdir.

Sonucta; insanoglunu bir sabit cisim olarak ele alir ve buna da fiziksel yapi dersek; demekki insanoglunun hareketi; sabit kavram; gorunmeyen dusunce, gorunmeyen algi ve sadece yansiyan ifade ve fizik yapisinin bilfiil hareketidir.

Peki butun bu insanoglu yetisinin bas aktoru, yon ve yonlendiricisi ve motoru hangisidir? Tabi ki dusuncedir. Cunku, insanoglunun davranisida, algisida, yansisida, ifadeside; dusuncesine endekslidir. Ustelik bu da insanoglunun gorunmeyen yuzudur.

Iste, dusuncedeki insan olma ve insanlik sunma devrimi ve basarilmasi; davranisinda, ifadeninde, algininda, yansininda ve dolayisiyle kavraminda, devrimi demektir.

Insanoglunda; sahiplik dusuncesi olmasa, cikar dusuncesi olmasa, ayrimcilik ve ayristirma dusuncesi olmasa, bencil dusunce olmasa, v.s.; bu olmayan dusuncelerin, davranisi da, algisi da, yansisi da, ifadesi de olmaz.

Dolayisiyle; kurulacak duzen ve sistemde de; bu insanlik disi olgular yer almaz. Ozaman; inanca, soyuta, ideolojilere, gerek kalmaz. Siyasete, dine, tanriya,milliyete, ve her turlu insandisi ve insanlikdisi ogelere gerek kalmaz. Iste o zaman bilim ve felsefe de; insandisi ve insanozaleyhte olamaz.

HERSEYIN ILACI DUSUNCENIN DEVRIMIDIR. DUSUNCE DEVRIMINI YAPARSA; HERSEY ARKASINDAN GELIR. INSAN VE INSANLIK DAHIL.

Saygilarimla;
evrensel-insan

[evrensel-insan]

Saygideger arkadaslar;

Bugun insanoglunu ilgilendiren ve etkileyen ne varsa; hepsi insanoglunun urunudur. Evrim, bilim, felsefe, etik, mantik ve tum yasam ve iliski ideolojileri, tanri, din mentalitesiyle kurulan tum idare sistemleri, TUM KANUNLAR, KURALLAR, YASALAR, ILKELER , tarih, savaslar, toplumlarin olusumu ve degisimi v.s.

Insanoglu, butun bu ortaya attiklarinda yenilik arayacagi yerde; butun bu ortaya attiklarini saglayan dusunce de, yenilik ararsa; bir yerlere gelebilir.

Cunku; dusuncenin; dusunme, yaratma ve uretme seklini kokten degistirmedikce; hangi dalda bir yenilik sunarsaniz sunun; dusuncenin ve dusunmenin ctetolojik yapisindan dolayi; tum sunulan, insandisi, insanlikdisi ve insanozaleyhte olacaktir.

Insanoglunu; her yoneyle insan yapacak ve onu insan gibi yasatacak ve iliskilerinde yonetecek yonlendirecek olan, onun dusuncesidir.

DUSUNCENIN DISINDAKI, HERHANGIBIR DEVRIM, ACILIM, ILERICILIK, SUNUM, v.s. ne bu duzeni degistirecek, ne bu sistemi etkileyecek; ne de insanoglunu, insan yapabilecektir. Tek bir yol ve yontem DUSUNCENIN KOKTEN VE KOKSEL DEVRIMIDIR.

Bunun da, nasil ve nerden baslayacagi aciktir. Cunku tum insanoglu toplumsal olarak; tum konularda; bir kisinin teorisini, ideolojisini v.s. benimsemis; ve onu toplumsallastirmis, ve kisilerin farkli yol ve yontemlerindende; farkli ideolojiler dogmus; ve bunlar biribirini tamamlayacagi, biribirine destek olacagi yerde; herbiri digerinin karsiti olarak gelmis ve her toplumsallasan kisisel dusunce; dunya insanoglunu tarihsel olarak bugunku konuma getirmistir.

Buradan da; dusunce devrimini, her bireyin once kendinden baslatmasi ve bu baslattigi devrimi; ifadesi, kavrami, davranisi, algisi ve yansisiyla; baska bireylere gostermesi ve algilatmasi yoluyla yaymasi tek gercekci ve olasi yanasimdir.

Tabi ki; insani, insanligi ve bunun evrenselligini gozonunde bulundurarak.

Saygilarimla;
evrensel-insan

[evrensel-insan]

Saygideger arkadaslar;

Insanoglu, hem kendini-tek ve tur ve de cins ayrimi olarak-belirtir, hemde kendi disindaki herseyi. Belirtim, farkina varmakla olur.

Bir bebegi ele alalim. Vucudunun organlarini fark ettigi zaman; bir cesit ses cikarir. Iste bu ses; o bebegin farkettigi organini kendisine belirtmesidir. Bu belirtim temelini saglamak icin de; dilin hem kural ve koken, hem de konusma ve yazma dili ortaya konmustur.

Bebek; neden fark ettigini belirtir. ONUNLA BIR ILETISIM, IRTIBAT KURABILMEK ICIN; Iste genel anlamda dilin temeli budur. Buradan rahatca soyleyebilirizki; FARK EDILMEYEN, BELIRTILEMEZ. Demekki belirtimden once bir fark edim gereklidir.

Iste insanoglu; belirtmeden once fark ettigini; varsayar ve belirtmesi de; bunun teorisidir. Pratikte bu belirtilenin; belli edilme asamasidir. Eger, bir varsayim, teori ve pratik asamasindan gecmisse; BELLI EDILMISTIR.

Buradaki birinci sorun; belli edimin dil temelinde olmasinin yaninda; zamanla insanoglu; bu belli etmeye cesitli ve farkli detay ve acilimlar getirerek; dallandirmistir. Iste bu dallar, ana olarak; dil, bilim ve felsefedir.

Felsefesi ile varsayar, bilimiyle belirtir ve diliyle de belli eder. Dolayisiyle; insanoglu neyi belli ederse etsin; bunun mutlaka bir DILI, BILIMI VE FELSEFESI VARDIR.

Burada tek sabit olan; dildir. Felsefedeki sorun; fark edilimdeki sorundur. Insanoglunun fark edebilmesi demek, dusuncesini, kavrama indirgemesi demektir. Yalniz burada; bu dusunce tek bir kaynaktan gelmez. Kaynak; hem vucutsal- 5 duyu- hemde sezgisel-inanc-dir.

ISTE ILK FARK EDILENI BELIRTMEDEKI AYRIM; BURDA BASLAR.Varsayim mi?, inanc mi? Bu da felsefeyi, her yonuyle iki ana dala ayirir. VARSAYIMSAL FELSEFE VE INANCSAL FELSEFE.

Konu teori-pratikte iyice karmasiklasir. Cunku; ideolojiler genelde; inanca; teoriler de; bilime dayanir. Ama; neyin ideoloji, neyin teori oldugunun farkina varmak mumkunmudur? Bu farki, kim nasil ve neye gore evrensel bir temelde ortaya koyabilir? Bunun ustune, birde; ayrimciligin herkonuda mikrosunun eklendigi algilanirsa; artik; bu kokenin hangi tek temelden geldigi bile farkindaliktan cikar.

Ayni bir kisiye soruldugun da, "sen nesin?" sorusuna; insandan baska hersey olarak cevap vermesi gibi.

INSANOGLU, AYRIMCI SURECINI DERINLESTIRDIKCE VE GENISLETTIKCE; ILK FARKINDALIKLAR, ORTADAN KAYBOLUR VE UNUTULUP GOZ ARDI EDILIR.

Boylece, farkindaliklar; butune ulasmak yerine, ayrim ve ayristirma temelinde ilerler. Herkes detaylar icinde kaybolur ve ideoloji ustune ideolojiler ve dallar ustune dallar yaratilmaya baslanir.

Iste buda; MIKROAYRIMCILIGIN; BILIMSEL VE FELSEFI IZAHIDIR.

Birincisi; bilinen veya bilinmiyen degil; farkinda olunupta, belirtilen ve farkinda olunamadigi icin, belirtilmeyen vardir.

Ikincisi; bu belirtimin, belireni; farkindalik temelinde degil; ayrim temelinde artirilir.

Ucuncusu; bu ayrim temeli gelistikce ve derinlestikce; ana farkindalik unutulur ve goz ardi edilir.

Dorduncusu; hem inancsal hemde varsayimsal belirtilenler; dusunce kaynakli oldugu icin; teori veya ideoloji bazinda; bilimsel mi?, inancsal mi? farkinin farkina varimi ve belirtimi zorlasir.

Besincisi; ustelik bu varsayim ve inanclar; epistemolojik oldugu icin; zamanla yanlislanarak, yerine yenileri eklenir. Ama bu ayrimcilik oyle bir hal alirki! neyin yerine yenisi eklendiginden ziyade; hem eskisi hemde eklenen yenisi, farkli birer teori veya ideolojiymis gibi belirtilir.

Altincisi; aslinda olan; ilk ayrimlarin, dallanip budaklanmasi; tarihsel gelisime gore icerik degistirmesi ve sanki yeniymis gibi belirtilmesidir.

Yedincisi; tarihi geriye dogru sayarsak; eskiden tek ayrim olarak belirtilen; ideoloji veya teori; bugun dallanip budaklanmis ve bir cok ayrisima ugrayarak; ilk farkindaligini kaybetmistir.

Sorunun kokten ve temelden farkina varmak ve belirtip; belirli hale getirmek icin, yapilmasi gereken; belirtimi saglayan farklarin kokenine inip; mumkun oldugu kadar ayrilmis ve ayristirilmis ideolojilerin ve teorilerin ilk kok farkina varabilmektir.

Bu ne kadar cok basarilirsa; evrensel sorunun koken ve temeline inmek ve ctetolojik yapinin farkinda olabilmek ve onu teori ve ideoloji olarak belirtebilmek ve dil, bilim ve felsefe farklarinda belli hale getirebilmek , kolaylasir.

Saygilarimla;
evrensel-insan