6 Yıl Yatılı Kuran Kursunda Kaldım!

[womery]

Merhabalar,

Ben 87'liyim, İstanbulda doğdum büyüdüm tek çocuğum kardeşimde yok. Ailem aşırı derecede dindar süleymancılar tarikatından babam ilkokul mezunu annem ortaokul ve onların aileleri de aşırı dindar. Böyle bir ailede yetiştim büyüdüm konuşmayı öğrenirken allah peygamber okula başlamadan sureler öğrenmeler zorla namaz kılmalar yapmazsan cehennemde yanacaksın etlerin derilerin pişecek klasik aşırı dinci aile tablosu.
İlkokula başladım bir şekilde evden okula git gel 5 sene bitti ve karneyi aldım bir hafta sonra babam tuttu beni süleymancıların kursuna götürdü. Baba dedim niye getirdin beni buraya napcam ben burada, o da "dinini öğreneceksin bende gittim sende gideceksin bu benim görevim yoksa allah hesabını bana da sorar cehennemde bende yanarım" dedi ve bıraktı beni oraya hocaların yanına. Tipler hep aynı çizgili seksenlerden kalma gömlekler kıçının arasına kaçmış kumaş pantolonlar yana taranmış saçlar ince bıyıklar... Akşama kalmadı babam valiz getirdi "bunlar eşyaların bunları kullanacaksın" dedi ve gitti. Dizlerimin üzerine çöktüm ağlamaya başladım ilk defa ailemden ayrı kalıyordum henüz 11 yaşımdaydım, ordan hocanın teki çıktı geldi "sen ne zırlıyorsun burda yürü git abdest al namaz başlıyor görmim seni burada" dedi baktım benim yaşlarımda birsürü çocuk merdivenden yukarı doğru çıkıyorlar peşlerine takıldım mecbur mescide gittim.
İlk hafta sabahlara kadar ağladım, yaşamayan bilemez o yaşta yaz tatilnde akranların dışarda oyun oynayıp bisiklete binerken sen onlara camdan bakmakla yetiniyorsun kendini dışlanmış, ailesinin umrunda olmayan bir çocuk gibi görüyorsun, sabah akşam dini ders kuran peygamber süleyman hilmi tunahan vs zırvalar... Bide bunların rabıta dedikleri birşey var, dizinin üstüne oturuyorsun başını kalbinin üzerine doğru büküyorsun süleyman hilmi tunahanı karşında hayal edip onun kalbinden senin kalbine bir olukla açık çay renginde nur aktığını düşünüyorsun ve hergün en az 15 dk yapmak zorundasın sonunda da kişinin manevi rütbesine göre tesbih sayısı veriyorlar onu çekiyorsun, ilk başlayanlara 100 adet allah çektirirler sonra rakam artar.
Zaman bir şekilde geçti okul dönemi başladı yurttan çıkıp okula gidiyorduk okuldan sonra da yurda. Eğer dışarda takılıp geç girersen sağlam bir dayak da seni bekliyordu yurtta.
Bi şekilde ortaokulu da bitirdim yazlı kışlı 36 ay yani 3 sene yurtta kalarak kuran profesoru olmuştuk artık bunun yanı sıra tecvid, fıkıh, ilm-i sarf(kuran tercümesi için okutulan ders) öğretiyorlardı..
Lise dönemi başladı istediğim liseye gidemedim yurt göndermiyor diye ailem "yurt izin vermezse gidemezsin onlar en iyisini bilir" dedi ve mecbur düz liseye yazıldım. O kadar zor günlerdi ki şuan yazarken gözlerim doluyor o günlerimi kim bana geri verecek diye! Televizyon bile izlemek yasaktı dünyadan bihaber yaşıyorduk...
Lisenin ilk ayları okula alışmaya çalışıyoruz falan derken bir kızdan hoşlandım. Bir hafta kadar sessizliğimi korudum düşünüyordum ne yapabilirim diye çünkü hiç kız arkadaşın olmamış çevre baskısı vb sebeplerden içine kapanık yaşıyorsun, bende yurttan bir arkadaşıma anlattım dedim bak böyle böyle konuşmam lazım kızla yardımcı ol, sağolsun çok yardımcı oldu gitti yurttaki hocaya söyledi o gün yediğim dayağı hiç unutamam.
Televizyonun yasak olduğunu söylemiştim, bunun yanı sıra müzik walkman radyo vs şeyler de yasak fakat ben müziği çok severdim beatles hayranıydım yatakhanede yatağımın altına saklardım kasetlerimi tabi saklamak yetmiyor çevredeki arkadaşlarından da saklaman lazım ama fazla sürmedi yine şerefsizin biri ispiyonladı hoca bütün kasetlerimi ve walkmani kırdı, onunla da kalmadı bi de dayak faslı var tabi... Yaşadıklarımın hepsini anlatsam roman olur hatta yüzlerce bölümlük bir dram dizisi çıkar.
Dini derslerde kuran tefsiri yapıyorduk, bir çok sureyi türkçeye çevirdim fakat yolunda gitmeyen şeyler vardı. Diğer kaynaklardan da türkçesini okuyordum kuranın anlamaya çalışıyordum nasıl olur bu kadar saçma şeyler allahın işi gücü yok da ayet indircek peygamberin evinde fazla oturmayın eşleriyle perde arkasından konuşun onşarın eşleri size haram kılınmıştır vs birsürü anlamsız ayet. Bunları allah nasıl göndermiş olabilirdi? Peygamber mucizeleri de bana çok saçma gelmişti hatta hoca anlattığında gülmüştüm kahkahayla 50 kişinin içinde dövmüştü beni.
O kadar kötü bir durum ki anlamaya çalışıyorsun ama etrafındaki herkes aşırı dinci kimseye bu tarzda birşey soramıyorsun sorsan lafı sen kafir misin inanmıyor musun dinde sorgulama olmaz mutlak itaat var vs durum aileme kadar gider. Yapabildiğin tek şey kendin birşeyler çıkarmak aklınla mantığınla, internet vs birşey de yok araştırma da yapamıyorsun. İnançla inançsızlık arasında gidip geldim hep. Yaşadığım boktan hayata anlam veremiyordum, amerikada doğsam ailem katolik olurdu bende kuran kursu yerine manastırda olurdum veya hindistanda olsam budist olurdum. Herkes birbirinin dinini kötülüyor madem hak din islam o zaman niye en çok budist var sonra hristiyan? O kadar insan salak da bu coğrafyada yaşayan müslümanlar mı akıllı? O yaşta bunları sorgular oldum.
Yurtta hep hocalar hurafelerden anlatırdı bizlere yok cenabet gezersen çarpılırsın burada bitanesi gusulsuz kurana dokundu çarpıldı, yere koydu çarpıldı dalga geçti çarpıldı... hep birşeyler oluyordu kural dışına çıkanlara. Bende dedim ne olacaksa olsun bu şey ya gerçekten var yada yok test etmeye karar verdim tabi o yaşta bunlara inanıyorsun. Gusul almadım bir gün o şekilde yemek yedim namaza çıktım kuran okudum tercüme yaptım hiç birşey olmadı sonra çıktım terasa kimse yoktu sesli konuşmaya başladım "bak her nerdeysen beni görüyorsun biliyorsun ben şuan cenabetim senin kuranına dokundum namaz kıldım hadi çarpsana ne yapacaksan yap bana yüce yaratıcı diyoruz sana ama konuşmaktan acizsin tepki vermekten acizsin" dedim ama hiçbirşey olmadı. Hırsımı alamadım çok sinirlenmiştim indim mescide aldım kuranın tekini aklınıza gelebilcek herşeyi yaptım ama kuran yanmaz yakamazsınız derlerdi onu da yaptım ve tekrar "nerdesin sen bak ben napıyorum yanmaz dediğin kuranını yakıyorum çarpsana beni senin kelamlarını yırttım üstüne bastım yaktım ama sesin çıkmıyor tepkisizsin yine acizsin dedim ordaysan ispatla çarp beni birşey yap yeter artık" dedim yine bir cevap alamadım. O yaştaki aklımca öyle bir cevap alacağımı düşünmüştüm ama yanılmışım. Kafamda deli sorular artık hiç birşey içimden gelmiyordu inanmak istemiyordum zorla ibadet ettiriyorlar hayatımı çalıyorlardı.
Bu sırada lise hayatım da bir yandan devam ediyordu, hiç kız arkadaşım olmamıştı hiç bir kızın elini tutamamıştım okulun her yerinden bizim yurttan kişiler çıkabiliyor karşına ispiyonlarlar korkusuyla kızlara yaklaşamıyorsun lise hayatım boyunca da hiç sevgilim olmadı. Ailemin maddi durumu da yoktu zaten yıllarca harçlıksız yaşadım ben yurtta ne yemek çıkarsa onu yedim bayramda ne elbise dağıtırlarsa onu giydim, okulun kantinine inip hiç hambuger yiyemedim kola içemedim arkadaşlarımla, hatta hayatımda hiç hamburger yememiştim sadece kokusundan nasıl birşeyo olduğunu düşünmeye çalışırdım, çağıran arkadaşlara da yok ben hamburger sevmiyorum diyip geçiştirmek ne demek bilir misiniz?
2 haftada bir ev izni kullanırdık 1 günlüğüne evini aileni görmek için. Eve gidiyorum ayrı bir tablo dolapta yiyecek birşey yok un var biraz annem ekmek yapıp onu veriyor komşular arada bir erzak yardımı yapıyor ev kira zaten babam işsiz annem arada bir temizliğe gidip destek olmaya çalışıyor. Ayakkabımın altı delik diyemiyorsun ki baba bana ayakkabı al, annem farketmiş içine karton koymuş ayağıma taş batmasın diye. "Allah sen görümüyorsun bunları ha? Beni boşver başını secdeden kaldırmayan anneme babama da mı acımıyorsun kulluksa kulluk ibadetse ibadet itaatse itaat ne istersen köle gibi yapıyorlar nerde senin o nimetlerin bolluğun bu mu sonsuz merhametin sefillikten süründüren sınav mı olur?" diye her seferinde sitem ediyordum... Akşam ezanı okunmadan yurtta olmam gerekiyordu mahalleden arkadaşlarım maç yaparken bende elimde valiz onlara baka baka hapishane yolunu tutuyordum.
Günler böylece geçti gitti resim konusunda başarılı birisiydim okulda sergilere resim yapıyordum tiyarolara büyük fon resimleri yapıyordum fransaya yarışmaya yağlı boya tablosu gönderiyordum. Bu işi gerçekten çok seviyordum ve okuldaki resim öğretmeni de beni yetenek sınavlarına hazırlıyordu 5 kuruş param yoktu sergide resimlerimi beğenip alan iş adamları bana malzeme alınması için para verirdi onlarla boya, fırça, tuval alınırdı bana. Hedefim mimar sinan ünv. Güzel sanatlar bölümüydü ve çok rahat kazanacağımı iddaa ediyordu öğretmenler. Bu hedefimi aileme söyledim onlarda gidip hocalar sormuş gelen vaaz belli resim çizmek günah kesinlikle olmaz! Başımdan aşağı kaynar sular döküldü çok istediğim bi o kadar hazırlandığım sınav için dini ritüellere takılmıştım, geleceğim hedeflerim hiçe sayıldı saygısızca...
Lise son sınıfa gelmiştik artık, yurt dışarıdan kültür dershanesiyle anlaşmıştı öğretmenler gelip yurttaki etüdlerde yani dersliklerde öss hazırlığı yaptıracaktı. Bide bunun bir maliyeti ücreti vardı dönem ücreti olarak 800 TL istiyorlardı. 40 kişiydik son sınıflar olarak yurtta, inanır mısınız 39'u gitti sadece ben gidemedim dershaneye... Nerde kaldı sizin din kardeşliğiniz cemaatciliğiniz ey süleymancılar o kadar gelen yardım paralarını napıyorsunuz? 6 ay boyunca onlar öğretmenlerden ders görürken ben tek başıma ders çalışıyordum, içimdeki nefreti ezikliği kırgınlığı ifade edecek hiç birşey bulamıyorum...
Dershaneye gitmeme rağmen 2004 yılında okul puanı dahil 295 almıştım bu da bana yetiyordu 4 yıllık üniversiteye yerleşmeme. Ama tercih yapmadım yaparsam üniversite hayatı boyunca yine yurtta kalmak zorundaydım artı ailemin maddi durumu yine çekeceğim maddi imkansızlıklar bu sebepler yüzden üniversiteyi açıktan okudum. Düşünsenize 6 yıl kalmışım zaten 4 sene daha toplam 10 sene aile zoruyla yurtta kalmayı hangi bünye kaldırabilir ki.
O lanet olası yurt hayatı bitmişti artık özgürdüm ama o 6 yılımı çocukluğumu gençliğimi kim geri verecek, kim geri verecek o yaşayamamışlığımı, zorla ibadet ettirdikleri taptırdıkları işledikleri insanlık suçunun cezasını kim verecek onlara? İnanın hepsine işkence edip idam etseler yine sönmez bu içimdeki acı.
Bu yaşıma kadar hep sorguladım araştırdım inanç gerçeklerini beynimden dini bilgi fışkırıyor artık o dindarlar derler ya okumadınız bilmiyorsunuz cahilsiniz allah hidayet versin diye onlarda birazcık akıl olsa inanmazlar zaten eğer dinleri biliyorlarsa. Çok çıkmazlara düştüm nasıl oluyor niye varız diye ama bilim diye birşey var ve hepsine ışık tutuyor, yıllarımı aldı bu karar çünkü kolay değil böyle bir aileden böyle bir dini eğitimden sonra bunu kabullenmek ben ateistim demek. En zoru da ne biliyor musunuz inanmayıpta hep inanıyormuş gibi davranmak inanmadığım şeye babam hadi cumaya gidiyoruz diyip inanmadığın şeye aptal gibi secde etmek. Keşke diyebilsem ben inanmıyorum diye ama ailem direk evlatlıktan reddeder.
Benim hikayem en kısa haliyle bu, gözyaşlarımı tutamadım saatlerimi aldı yazmak.
Saygılarımla...

[kalemerre]

womery´isimli üyeden Alıntı

Benim hikayem en kısa haliyle bu, gözyaşlarımı tutamadım saatlerimi aldı yazmak.
Saygılarımla...

Sevgili womery hoş geldiniz.

Yaşadıklarınızı yaşamadığım için sizi anlamaya çalışıyorum sizi takdir ve tebrik ediyorum. Yolunuz daima açık ve aydınlık olması dileğim ile sevgiler.

[gur91]

Eğer elime bir fırsat geçerse bu saçmalıkların kökünü kazıyacağım aha da buraya yazıyorum , herkes kendi içinde yaşasın arkadaş dinini ana avrat küfür edesim geldi..

[Yıldıztozu]

Daha gençsin, birçok şey yapabilirsin. Erkenden fark etmişsin bile denilebilir. Şanslısın bence.

[upuaut]

Yurttaki "Falaka" ile şuradaki olay ne kadar da birbirine benziyor, değil mi?

Haydi çocuklar, onlar sizi vuramazlar!

... Yarı yolda, 11. Tabur’dan iki asker bir Türk siperine rastgeldi. Bean, bu olayı şöyle anlatıyor:

Bir Türk tavşan gibi sıçradı, tüfeğini atıp, kaçmaya çalıştı. En yakındaki asker, tüfeği kumla dolu olduğu için ateş edemedi. O, Türk askerini sırt çantasından süngüledi ve esir aldı. ‘Esir var’ diye bağırdı (Bkz; Karayip Korsanları filmine. Bu filmde "Esir Olmak Hakkı" denilen bir hadise vardır). Tepeden yukarıya çıkanlardan tek duydukları sözler ‘Vurun piçi’ idi. Fakat, Avustralya askeri, katıldığı her muharebede kullandığı sözlerden daha insancıldı. Türk esiri yaralı bir askerin eşliğinde aşağıya, plaja gönderildi.
[Charles Bean, The Story of Anzac, cilt.1, sayfa.258-259]

Yani onlar ne kadar haklı iseler, Anzaklar da o kadar insancıldır ve insancıllık adına (yukarıdaki alıntıda kırmızı renkle vurguladığım) bu türden hakaretler görmezden gelinebilir!

[Aleph]

womery, hikayenizi okumak yüreğimi sızlattı. Sizinle benzer hikayesi olan yüzlerce, belki binlerce kişi olduğunu bilmek de ayrıca üzüntü verici. Yardım almak istediğiniz konular olursa lütfen ateizm derneğine başvurun.

Benim abimin yakın bir arkadaşı da Süleymancılar yurdunda maruz kaldığı katı disiplin ve baskıcı eğitim sonucu psikolojik travma yaşamıştı. Adamı doktora götüreceklerine yine hacı hocaya götürdüler. Hacı hocalar bu hale getirmiş zaten, alın doktora götürün dediğimde bana tepki göstermişlerdi. Sonunda benim sözüme geldiler, bir kliniğe yatırdılar. Sonra o arkadaşa ne oldu hiç bilmiyorum..

[womery]

Teşekkürler arkadaşlar, benimle aynı sorunların olan binlerce çocuk ve gençler var ama binlerin içinde kaç kişi farkına varabiliyor bunların? Benim gibi hikayesi olupta ateist olan tanıdığınız varsa tanışmak isterim gerçekten...

[Şüpheci Dinsiz]

Sevgili womery foruma hoşgeldiniz.

womery´isimli üyeden Alıntı

Benim hikayem en kısa haliyle bu, gözyaşlarımı tutamadım saatlerimi aldı yazmak.

Yaşayamadığınız çocukluğunuz için çok üzüldüm. Yaşam, insanların ezici çoğunluğu için adaletsiz davranıyor maalesef. Gelmiş geçmiş olsun. Umarım sonrasında daha mutlu bir yaşamınız olur, ki okuduğum kadarıyla bunun temellerini atmışsınız bile.

Sevgiler

[İlahimasal]

hoş geldiniz. sayın womery.

içindekini anlatmak kadar güzel bir duygu olamaz...

rahatlıyor insan,

[Cortex A15]

Geçmiş olsun kardeşim.