Düşünmekten Korkmadım.

[Nerec]

On yaşıma kadar islam hakkında pek bilgim olduğu söylenilemezdi. Ailem müslüman olmasına rağmen bana bu konuda birşey öğretmedi. Özgür ve renkli bir çocukluk dönemi geçirdim. Yaşıtlarıma göre daha zeki ve çabuk kavrayan bir öğrenci olduğumdan söz edilirdi hep, keza ben bu yaşta diğer arkadaşlarımdan bir farkım olduğunu göremiyordum. Anaokulu bittikten sonra Ceren benim sınıfıma gelsin diyen 2 öğretmen arasında kavga bile çıkmıştı. Dokuz yaşına kadar Türkiye'de okudum ve öğretmenlerimin eğitimim için yurtdışında bir okulun daha iyi olabileceğini söylemesi üzerine Avusturya'ya taşındık. Burada çok farklı bir hayat beni bekliyordu.

Tam anlamıyla bir müslüman olmamama rağmen hristiyan arkadaşlarımın o kültürde büyümesi ve nasıl olurda hz. isa'yı tanrı olarak görürler, neden camiiye değil de kliseye giderler diye kafamda bir sürü şey sorguladım. Hala islamı savunuyordum, -bilgim olmasa bile- benim ailem müslümandı, bu kültürde büyümemiş olmasam bile ailemin yanıldığı düşüncesine kapılmadım. On yaşıma geldiğim zaman yaz tatilinde bir kuran kursuna gitmeye başladım. Müslüman arkadaşlarımın bu kurslara gitmesinden dolayı yaz tatilinde onlardan ayrılmak istememiştim. Elime bir kitap verildi, o kitapta yazılan herşeyi öğrenmem emredildi. Türkçe meaili olan sureler ve ayetler yer alıyordu bu kitapda. İki haftada bütün duaları ezberlemiştim. Ve yine 2 haftada kuranı okumayı öğrenmiştim. Hocaların söylediği herşeyi onaylıyordum, çünkü herkes onaylıyordu. Allah birdir denildiği zaman - neden, nasıl - diye hiç düşünmeden, allah şüphesiz birdir diyebiliyordum.
10 yaşında tanıştığım islamla yaz tatili bittikten sonra ilgilenmedim. Ve bildiğim bütün duaları unutmuştum.

Aradan tam beş sene geçti. Bir arkadaşım ağlayarak beni aradı ve iyi olmadığını söyledi. Yanına gittim ve ne olup bittiğini anlatmaya başladı. Sorun, aşık olduğu adamın aşırı dinci biri olması ve islama göre onların birlikte olmalarının yasak olmasıydı. Adam, seni seviyorum ama bizim konuşmamız haram demişti. Ben böyle birşeyi daha önce duymamıştım. Çok şaşırmıştım. Araştırdım ve gerçekten böyleydi bu.
Bundan yola çıkarak birsürü şeyi sorgulamaya başladım. En baştan bilmek istiyordum herşeyi, allah bizi neden yarattı?
Hiçbir şeyin mantıklı bir cevabı olmadığını görüyordum ama bunu düşünmekten korkuyordum. Hala allah birdi. Şirke kaçmak deniliyordu buna. İnkar edemiyordum.


Düşünmekten korkmamayı başardığım birgün, ''Tanrı bize akıl verdi, din değil'' olayını düşünmeye başladım. Evet tanrı olmalıydı, ama her dakika ona tapılmasını istemesinin nedeni neydi? Ben de böyle bir tanrıya inanamazdım. Bencillik ve egoistlikten başka birşey değildi bu. Tanrı bizleri yarattı ve olay burda kapandı diye düşündüm. Dinse sadece bir baskıydı. Cehennemi tehdit olarak kullanıp, insanlara bunun bir tehdit olduğunu, allahın ne kadar bencil olduğunu düşündürmemenin yolu ise cennetti. Cennetin güzelliklerinden bahsedilirdi hep. Din olamazdı. Bu konu hakkında internet ortamında birsürü şey okudum, araştırdım, öğrendim ve yıllardır bizden gizlenen gerçekleri gördüm.
Mutluyum

[AerA]

Saygıdeğer Nerec ;

İçten anlatımın için teşekkür ederim.

Daha geçenlerde bir gazetede farklı dinden sevdiği bir kız ile evlenmek için kendi dinini değiştiren, sırf bu sebepten Mürted ilan edilerek öldürülen bir adamın hikayesini okumuştum. Ya Pakistan ya Afganistan'da vukuu bulan bu hadise; kafaların, kafa yapılarının, herşeyden önce buna ön ayak olan ideolojinin hastalıklı yapısını gözler önüne seriyor kanımca.

Esen Kalınız.

[evrensel-insan]

Saygideger Nerec;

Korkunun temeli, bilgisizlik ve bilmemektir. Bilmek icinde, okumak, sorgulamak, degerlendirmek v.s. gerekir. Bu da dusunce uretimi ile mumkundur. Dusunen beyin, saglikli ve zindedir. Korkunun da, kisinin kendisini dile getiriminin de tek ilacidir.

Ayrica dile getirdigin oykun icin de, tesekkurler.

Saygilarimla;
evrensel-insan

[ha_babam]

Sayın Nerec düşünmüşsün ama pek idrak edmişsin diyemiyeceğim sadece üzülüyorum,yazınızda bile Allah'ın var olduğunu ikrar ediyorsun ama ne gariptirki Onun yap dediklerini yapmamanı anlamak istemiyorum bu ne çelişkidirki..Oysa şu Fani Alemde çok basit insanların yapmak istemediklerimizi,bizlere zorla yaptırdıklarını nasılda görmezlikten gelip Yaratıcının varlığını sorguluyabiliyoruz..

[AerA]

ha_babam´isimli üyeden Alıntı

...yazınızda bile Allah'ın var olduğunu ikrar ediyorsun ama ne gariptirki Onun yap dediklerini yapmamanı...

Saygıdeğer ha_babam ;

Hiç Deizm diye bir şey duydunuz mu? Bir bakıverin derim ben...

Esen Kalınız

[nehir]

sn.nerec;
düşünmekten ve sormaktan korkmayalım,hatta daha fazla düşünelim ,soralım,sorgulayalım, derim ben!..
saygılar...

[ha_babam]

AerA´isimli üyeden Alıntı

Saygıdeğer ha_babam ;

Hiç Deizm diye bir şey duydunuz mu? Bir bakıverin derim ben...

Esen Kalınız

dostum kelime oyunlarına gerek yok sende biliyorsunki ateizm ve deizm birbirlerinden farklı terimler deizm bütün kutsal,inaç gib kavramları tümüyle reddetmiyor yanlışta olsa içlerinde bir yaratıcı gücün olduğuna dair inanç var,ama ya ateizmde hepten sözlüklerinde adı inanç olan hiç bir kavram yok..ama yaşam tarzı aynı amaç aynı gaye Dini inkar..

[Nerec]

ha_babam´isimli üyeden Alıntı

dostum kelime oyunlarına gerek yok sende biliyorsunki ateizm ve deizm birbirlerinden farklı terimler deizm bütün kutsal,inaç gib kavramları tümüyle reddetmiyor yanlışta olsa içlerinde bir yaratıcı gücün olduğuna dair inanç var,ama ya ateizmde hepten sözlüklerinde adı inanç olan hiç bir kavram yok..ama yaşam tarzı aynı amaç aynı gaye Dini inkar..

Hayır,
hiçbir dini kavramlara inanmıyorum.
Yaratıcı dediğim varlık ise dünyayı yaratan ve kenara çekilen, üzerimizde bir etkisi olmayandır. Evrimle birlikte şu duruma geldiğimize inanıyorum.


Saygılar

[evrensel-insan]

Saygideger nerec;

hiçbir dini kavramlara inanmıyorum. -nerec-

Kavramlar, senin iradenden bagimsiz olarak vardir. Oyuzden olan kavrama inanc/inancsizlik, varlik/yokluk degil. O kavram ile ilgili bir icerik verip vermemek konudur.

Oyuzden "hic bir dine mensup degilim, hic bir dini uygulamam yok, herhangibir dinim yok" demek; hem sadece, bu konudaki kendi dusunceni dile getirmek, hem de bir dini olanlari karsina almamis olman demektir. Bu temelde de eger inanc kavrami kullanacaksan, "herhangibir dine karsi/yonelik bir inanc tasimiyorum, beslemiyorum" diyebilirsin ve "neden?" diye soruldugunda da, yine kendi dusunceni "cunku...." ile baslatip, dile getirebilirsin.

Tabi ki bu benim yazdiklarim, dusunce olarak bir oneri. Boyle demen veya yapman da sen istemezsen gerekmez.

Saygilarimla;
evrensel-insan

[Bilge Engin]

Sevgili Nerec

Umyorum, yaptığın sorgular ve araştırmalar, zihnini aydınlattığı gibi çevreni de aydınlatır. O kadar çok karanlığa terkedilmiş insan varki çevremizde! umuyorum ha_babam da biraz olsun ışığın farkına varır.

Saygılar