Kaancan,
Hem ateistim hem yobaz demişsin buradaki ironiye bayıldım.
Bakış açın bende yeni bir ufuk açtı ayrıca bunun için de teşekkür etmek isterim.
Tam yolumu seçmediğim için defalarca eleştirildim ve bir çok kişi beni yargılamaya devam etmekten bıkmıyor. Kimin umurunda!
Ancak insanların aklını kullanmamasına dayanamadığım gibi ne yapayım ki gönlünü kullanamamasına da dayanamıyorum.
Ben dindar düşündüğümde "la ilahe illallah"ı ilah yoktur allah vardır diye algılıyorum. Yani tanrı yok! Allah var ama o ne?
Çok karışık gelecek belki ama eğer vahiy bir ilham ise ya da kuran paygamberin kendi sözleriyse o sözleri içine doğuran kaynak ne?
Üstbilincimizin yolu hangi kapıya uzanıyor ve o kapının ardındaki kim?
Ateist düşündüğümde her şey çok kolay geliyor ama biliyorum ki bu kadar kolay sonlar sadece romantik komedilerde olur!
Çok küçükken bile Allah'ı düşünürdüm. Yetiştiğim aile Allah'ı sevecen bir figür olarak yansıttı bana ve ondan asla korkmadım. Ateizmi düşünürken ve sen yoksun derken bile ondan korkmuyorum çünkü ibadetlerin en büyüğü onun hakkında düşünmek!
Bu açıdan deizme de yakın hissediyorum kendimi fakat kuran'ı tam olarak reddetmek de bana nasip olmuyor.
Peygamberin bazı işlerine sıcak bakamasam da onu çok sevmekten geri kalamıyorum. Netice de o da sadece bir insandı "melek" değil!
Tüm bunların üzerine eğer tam emin olsam ateizmi seçmekten biran geri kalmam, tıpkı tam emin olsam derin bir dindarlıktan da geri kalmayacağım gibi.
Galiba şu anda beni tatmin eden tek şey agnostiklik...
Çok uzun yazdım. Genelde okunurluğu azalttığı için uzun yazıları pek sevmem. Gelecek cevabın ardından devam ederim