Nihilizm, Boşluk ve Vicdan

[gandalf]

Pyrrón´isimli üyeden Alıntı

Her hangi bir kavrama/perspektife kosullanma taraftari degilim sevgili Dialectics, ki hepsi gecici zaten, ama bir periyodda "dus-uncelerin" tek bir daireye hapsedilmelerini engellemek metabolizma hakkinda bilinclenmekle mumkun.

Her "bunye", haliyle her "ben" ve tercubesi farkli, her mental faaliyet de metabolizma, haliyle "aktiviteler" uzerinde gayet etkin. Dolayisiyla kisi kendinde is goren zihinsel "yazilimlari" bilincli olarak yapilandirmali diye dusunuyorum, ki bu yazilimlar da surekli kendilerini guncelleyecek.

Nihayetinde maksat hayati iyi/istendigi gibi yasamaksa metabolizmayi tanimak, zihni de kontrol etmeyi ogrenmek gerekli; bunun da yolu irade ile saglanan surekli bir "konsantrasyon", zira bilincin dusunumler uzerindeki etkinliginin farkindaligina vardiran bu. Aksinde zaten metabolizma zihni kontrol ediyor, bu da kaliplara teslimiyet.

Bahsettiğin türden bir farkındalık ve konsantrasyonu daha sık yakalamak ve sürdürebilmek için sence neler yapılabilir/düşünülebilir?

[Ahlaksız]

Atom altı parçacıklar olan kuarklar ve leptonlar,atomları oluşturmak üzere bir araya gelirler..Atomlar,molekülleri oluşturmak üzere bir araya gelirler..Moleküller,hücreleri oluşturmak üzere bir araya gelirler..Hücreler de,bitki ve hayvanları oluşturmak üzere bir araya gelirler..

1-Atom denilen şeyin %99,99999999999'luk kısmı hiçlikten/boşluktan ibaret..Mesela Dünya'daki tüm insanların tüm atomlarındaki boş bölgeleri sıkıştırabilecek olsanız,tüm insan ırkını tek bir küpe sığdırabilirsiniz..

Bu bakımdan hayat denilen şeye nasıl bir anlam yükleyelim?Boş diyebileceğimiz atomlardan oluşuyorken,nasıl oluyor da varlığımızın bir anlam taşıdığını iddia edebilelim?Varlığımızı bile ortaya koymamız için gerekli olan maddesel çoğunluğa bile sahip değiliz..Atom denilen şeyin en azından %49'u boş olsa da,biz de %51'i işaret edip ''çoğunluğu dolu'' diyebilsek ama böyle bir şey yok..%99'umuz boşluktan/hiçlikten ibaret..Bu da ''hayat boş'' diyenlerin ne kadar doğru bir tespit yaptıklarını gösterir

2-Hepimiz primatız..Şempanzelerle %98-99 oranında genetik olarak aynıyız..Vücudumuzdaki tüy sayısı bile,şempanzelerle aynı..

Boş atomlardan oluşan bir maymunun,hayatının bir anlam taşıdığını söylemesi komik olmaz mı
Bir şempanze doğar,yaşar ve ölür..Biz de doğuyoruz,yaşıyoruz,ölüyoruz..Zerre farklı değiliz aslında..Biz şempanzelerden %1-2 oranında farklıysak,şempanzeler de bizden %1-2 oranında farklıdır..Yani nerede durduğunuzla alakalı,göreceli bir durum bu..

3-Hepimiz çok hücreli canlılarız..Vücudumuzda 230 farklı hücre bulunur..Beyin hücrelerimiz haricindeki hücreler sürekli yenilenmek zorundadır..Her 7 yılda farklı bir insana dönüştüğümüz söylenir..Bir de yabancı hücre konusu var..Vücudumuzda 10.000'den fazla yabancı hücre bulunuyor..Sadece bu hücre konusuna bakarak insan olan kısmımızın %2,5'luk bir orana tekabül ettiğini söyleyebiliriz..Bir de gen kısmı var ki,orada da % 0,25 gibi bir oranın bizi insan yapan kısım olduğu ortaya çıkıyor..

Yani tıpkı atomların nerdeyse tamamının boş olması gibi,bizi ortaya çıkaran hücreler veya genler de,''ben'' dememizle alakası olmayacak kadar az bir oranda varlar..Yani ben diyebileceğiniz bir şeyi rakamlarla ortaya koymanız mümkün değil..Konuya neresinden bakarsanız bakın,bir hiçsiniz ve bu kesin..

[Felâsife]

Ahlaksız´isimli üyeden Alıntı

1-Atom denilen şeyin %99,99999999999'luk kısmı hiçlikten/boşluktan ibaret..Mesela Dünya'daki tüm insanların tüm atomlarındaki boş bölgeleri sıkıştırabilecek olsanız,tüm insan ırkını tek bir küpe sığdırabilirsiniz..

Bu bakımdan hayat denilen şeye nasıl bir anlam yükleyelim?Boş diyebileceğimiz atomlardan oluşuyorken,nasıl oluyor da varlığımızın bir anlam taşıdığını iddia edebilelim?Varlığımızı bile ortaya koymamız için gerekli olan maddesel çoğunluğa bile sahip değiliz..Atom denilen şeyin en azından %49'u boş olsa da,biz de %51'i işaret edip ''çoğunluğu dolu'' diyebilsek ama böyle bir şey yok..%99'umuz boşluktan/hiçlikten ibaret..Bu da ''hayat boş'' diyenlerin ne kadar doğru bir tespit yaptıklarını gösterir

Doğruları bilmek, doğruları söylemek hatta onları savunmak, her zaman bizi doğru sonuca götürmez!
Tıpkı "hayat boş" diyenlerin söylemi gibi. Doğru her zaman doğru değildir!

O boşluklar olmasa "HAREKET" olmaz, hareket olmazsa yaşam olmaz, yaşam olmazsa boşluk denen şey bile bizim için olmaz.

Yaşama "hareket" lazım, hareket için de "alan" lazım, yani boşluklar lazım. Uzayda o kadar boşluk/alan olmasa o kadar gezegenler, yıldızlar vs.ler nasıl olacak, nasıl hareket edecek?
Bizlere bile boşluklar lazım, alan lazım.

Hatta ve hatta fiziksel boşluklardan ziyade, içselimiz de ruhsal boşluklar da lazım ki "düşünce" olarak hareket edebilelim. Düşüncemizde boşluklar olmasa düşünemeyiz bile, her anımızı hatırlarsak asla düşünemeyeceğimiz gibi. Kilitlenir kalırız.

Var mı her anını hatırlayan?

Boşluklar candır, kıymetini bilene!

Sevgiler

[LEVH]

Herkes anladığından sorumludur sonuçta. Kendi açısından iyi anlamış. Ama daha söylenmesi gereken çok şeyler var.

[LEVH]

İçine "insan ruhunu" da somut bir kavram olarak varsayıp eklersek, insan fiziksel olarak nedir? İçine ruh katılmış et grubu.

İnsan= içine ruh katılmış et grubu.

Peki, insan, neden bir şeylerin mücadelesini verir? Yani örneğin, neden mutlu olmaya çalışırız? Neden güçlü olmaya çalışırız, neden zengin olmaya çalışırız, neden diğer insanlar bizi takdir etsin isteriz. Hiç düşündük mü bunu? Evet. Varlığını sürdürme isteği.

Sürekli olarak tercihlerin bulunduğu dünyada insan eğer mutluysa, dünyada yaşamaya devam etmeyi tercih eder. İnsan eğer güçlü ve zengin olursa kendisi ve kendisinden sonra gelecek akrabalarını daha güvenli şekilde yaşamalarını garanti edecektir. Şu halde tüm bu sayılanlar, yani güç, zenginlik, mutluluk ve diğer olumlu duygular insanın varlığını sürdürmesini sağladıkları için bir anlam ifade eder.

Peki, varlık neden gereklidir? Ya da, şöyle sorayım, varlık gerekli midir? Yani dünyada var olmamızın, insanlık olarak, birey olarak, hayvanlar olarak, canlılar olarak, ve hatta cansızlar olarak var olmamız bir şeyler için gerekli midir? Bence, gerekli değildir. Hiç bir şeyin gerek ve yeter koşulu değiliz. Açıkçası burada bulunmamız veya bulunmamamız hiç bir şeyi etkilememektedir.

O halde varlık ve yokluk açısından bireysel manada hiç bir fark yoktur. Şu durumda ben kendi açımdan olaya bakmak durumundayım ve değerlendirme yapmak durumundayım.

Bu dünyada;

Sözüm ona Tanrı var, karışmaz etmez, yokmuş gibi davranır, ya da yok, neyse işte, simülasyon var belki de, varsa bile hiç de aklı başında bir simülasyoncuya benzemiyor, ergen tavırları var. Ve ben bu durumlardan rahatsız oluyorum. Sonuç, eksi.

Mutlu olmayı gerektiren şeylerle mutsuz olmayı gerektiren şeyleri toplam olarak hesaplıyorum, mutsuzluk ağır basıyor. Eksi.

Ayaklar baş olmuş, başlar ayak olmuş, en alt tabakadan en üst tabaka halk kesimlerine çıkarken geri zekalılık artıyor, piçlik artıyor, ahlaksızlık artıyor, açıkça bu dünya hayatı kendi koyduğu kurala, iyilerin üstte olması, kötülerin elimine olması evrim ya da evrensel ilkesiyle kendi kendine çelişiyor, ve her olumsuzlukta ekranın arka tarafında muzip muzip gülen ergen bir O Rus Bunun evladının gülüşü gözümde canlanıyor. Eksi.

Acılar ve gülücükleri karşılaştırdığım zaman bir acı yüz gülücüğü nötürleştirerekten dünyanın genel ortalaması acı tarafında, eksi.

Umut ya da umutsuzluğu kıyasladığım zaman umut yüzde doksan kaybediyor, umutsuzluk genel kazananı.

Niye varız ki madına vurduğumun dünyasında. Kim, ne için düşünmüş, plankton mu düşündü, yokluktan rasgele mi, öyle rasgeleliğin de ben ta; varsa ekranın gerisinde bir simülasyoncu, öyle simülasyoncunun da ben ta...

Bu dünya şans eseri oluşmuşsa ben böyle şansın; yok şans eseri oluşmamışsa, onu oluşturanın ben ta...

İşte, Bu yukarıda yazdıklarım, nihilizmden benim anladığımdır.Bu şekilde hissediyorsanız, nihilistsiniz, bilmiyorsunuzdur, en azından potansiyel olarak öylesiniz.

İlk taşı en dinciniz atsın. Zehir yok mu zehiir.