Başlangıç ve son yanılsamaları

[spartacus]

Yıldıztozu´isimli üyeden Alıntı

ilk insan
ilk canlı
ilk madde
gibi ilk başlangıçların hepsi hikaye. Bunların nesnel zeminde yeri yok.
İnsan öznel biçimde kendi bulunduğu konumdan bakarak formlar arasındaki farkları kıyaslıyor, sınıflandırıyor. Spartacus'un dediği gibi ilk başlangıçlar sadece bu öznel zeminde anlam kazanıyor.

Ama başlangıç kelimesini bazen kullanabiliriz de. Örneğin su yüz derecede kaynamaya başlar gibi. Burada net bir başlangıç anı var gibi görünüyor. Suyun kaynaması olayı bir anda gerçekleşiyor. Anlık bir değişim sözkonusu.

Evet, zira form-yapıya dair-nazarandır.

spartacus´isimli üyeden Alıntı

Başlangıç ve bitişler bir yanılsama değil, form-yapıya, varlığın biçimlerine nazaran bir kıyastır... Burada ölçüt neyi esas aldığımız, dayanak ettiğimizdir. örneğin zaman kavramıyla konuşacaksak, sebep/sonuç, başlangıç, bitiş, muhatabımız varlık değil, varlığın biçimleridir ve biz bu biçimler arasında kıyas yaparak bu kavramları soyutluyoruz.