Aydınlanma, Farkındalık ve Dolayısıyla "İnsanlaşma"

[errata]

Yalnızca, " aydınlanma, farkındalık ve dolayısıyla 'insanlaşma' " başlığındaki insanlaşma için bir şey söylemek istiyorum. Bana göre kesinlikle ön yargılı bir başlık olmuş. İnsanlaşmanın sınırı nedir? O sınır da ne vardır? Bunu günümüz de kullanılan " insan ol lan ayı " temelinin dışında algılayıp neden ön yargılı dediğimi ifade edeyim.

Aydınlanarak, farkındalık yaşayacak insanın netice itibariyle şimdi düşündüğümüz insanlık anlayışı ile bağdaşıp bağdaşmayacağını henüz bilmiyoruz değil mi? Belki insan toplulukları olarak farkındalıklarımızın ve aydınlanmamızın son deminde şimdiki tüm ahlaki kabullerimiz ve bakışımız yerle yeksan olacak ve şimdi için hayvan tabiri kullandığımız bir seviyeye geleceğiz, bunu kim tam olarak öngörebilir ki?

Bu ileriye yönelik " insanlaşma " hayalleri, büyük olasılıkla masallardaki hayali ütopya medeniyetler, dinlerin ortaya sürdüğü cennet tasavvurlarından kaynaklanyor. Aynısı şu ünlü zeitgeist'te de mevcut. Hatta zorlasak komünist düşünürlerin de bu yönde mutlak bir medeniyet beklentisi içerisinde olduğunu söyleyebilirim. Halbuki geleceğin henüz yazılı olmadığı fiziki bir dünyada yaşıyoruz. Ve her şey artan bir hızla değişiyor.

[evrensel-insan]

Saygideger paslicivi;

evet sevgili e.i.. kendini göremeyen algılamayan bu kadar aşşağılık düzeyde davranan insanoğlu sence bunları yaparken olayın farkında mı yoksa hala çok derin bir uykuda mı?-paslicivi-

Konu bilinc altina yerlesmisligin verdigi, alisilagelmis, otomatiklesmis ve toplumsal uyum kazanmis bir yasam ve iliskidir. Bu bir sorun olarak algilanamamakta ve sadece aklin inandigi dogru temelli bir sahiplenme, sabitleme ve tum bu verilerin, degerlerin ve tabularin verilen mucadelesinin yasamin kendisi oldugu algisidir.

Kisaca, sorun yoktur, sorun yoksa dusunce uretimi yoktur, kendini ve verileri sorgulama yoktur, sadece bilinc altinin yonlendirdigi alisilagelmis ve yerlesmis bir yasam ve iliski vardir.

Bu alisilagelmisligi, simdiye kadar bir tek bilimsellik tarihi olarak asabilmis ve herseyi sorgulayabilmenin, herseyin insanoglu turu ve birinin bir turevi, donusturumu oldugunu algilayabilmenin ve yapilandirilmis yapinin ne oldugunu algilamaya yonelmenin ve yeni yapilandirmanin insanoglu tarihi olarak bilinc ve farkindaligina varmistir. Ama hala, aklin inancsal dogrusal akil yurutumu en buyuk engeldir.

Cunku akil,sadece kendi vucudu icin uretir. Halbuki dusunce,oznesiz ve vucutsuzdur ve dusunce dile gelimi, o dile gelen dusuncenin; onu kullanmak isteyen diger ozne ve vucutlara acik oldugunun bir kanitidir.

Ama, akil bireyci, bencil, ayrimci, inancsal, dogrucu, otoriter, guce tapan v.s. oldugundan kendince sabitlemek ve sahiplenmek ve de baska akli hem kendince ikna etmek, hem de kendi sahiplendiklerini kaybetmemek icin, mucadeleye cekmek durumundadir.

Insanoglunun dogal zihniyetinin, kendi ic savasimi AKILLARIN INANCSAL VE DOGRUSAL SAVASIMIDIR. Bu da ister istemez,zorlama, baski, guc, otorite v.s. yi getirir.

Senin deyimin olan sahte benlik acisindan bakarsak; akil sahte benligi yonlendiren ve koruyan motordur. Aklin ufku kendisi ile sinirlidir ve kendisine ters dusemez. Iste bu temelde dusunce uretimi, aklin kendini sinirladigi, sinirlari asan ve bir yerine tursel ve genel kapsamli bir perspektifi olan bir harekettir.

Saygilarimla;
evrensel-insan

[evrensel-insan]

Saygideger spartacus;

Sirf konu yeni bir perspektif kazansin diye, bence, senin insanoglu turu ve birinin faktorel onemini gorememenin altinda yatan, sanki baska bir turun biri imisin gibi konuya yanasman.

Bu da doganin, evrenin, dunyanin v.s. genelinde; insanoglu turu ve birini ve de kendini gorememek ve gale almamak temelli odaksal bir carpikliktir.

Sonucta kimse, sadece insanoglu var demiyor ki. Tabi ki, uzerinde yasam surdugu bir mekan var.

Ama konu insanoglunun kendi kendini gorebilmesi, bu da maalesef; dogaya bakarak degil, aynaya bakarak mumkun.

Cunku insanoglunun soyutlamasiyla ve bunlar adina yasam ve iliski surmesi ile; bu soyutlamalarinin kendisine ait oldugunun ve her seyden once kendi olmazsa bu soyutlamalarin olamayacaginin, yani TURUNUN VE BIRININ BILINCINE VE FARKINA VARMASI GEREKIR.

Ama, insanoglu senin de yaptigin gibi, bu bilinc ve farkindaligi ya soyutlamasinda, ya da somut ve soyut kavramlarda ve onlara verdigi anlam ve iceriklerde aramaktadir. Bu da onu gayet mantiksal olarak, dogal zihniyetli, insandsi ve insanlikdisi bir yasam ve iliskiye suruklemistir ve suruklemeye de, kendi varliginin farkina ve bilincine varana kadar da devam edecektir.

Burada dusuncenin gelisebilmesi ve uretebilmesi icin, onundeki en buyuk engel akil ve onun bilinc alti yonelim ve yonlendirimi ve aklin sadece kendi kendini tatminini ve kendince rahatini one cikarmasi ve bu ugurda, yine akli olan turuyle mucadele etmesidir. Bu mucadele de, aklin tur icindeki her turlu akli algisal ustunluk mucadelesidir.

Saygilarimla;
evrensel-insan

[evrensel-insan]

Saygideger spartacus;

Bak sana kendimden ornek vereyim. Ben kendi yasamim ve hak ve ozgurluklerim icin, kendi aklimi ve kendim icin kullaniyorum, bunu ne baskasina dayatirim, ne de bir kisiyi bu akil icin iknaya ugrairim. Cunku bu BENIM VE BENIM ICIN OLAN AKLIM.

Ama, iste akil orada bitiyor. Onun disi, dusunce ufku. Bu ufukta da, iliskilerim, turum ve algiladigim soyut somut hersey var. Iste bu dusunce bana ait degil, bu dusuncenin oznesi ve vucudu yok. Iste bu dusunce, benim de bir uyesi oldugum insanoglu turu icin ve bu insanoglu turunun algisi ile ortaya koydugu her turlu soyutlamasi, soyut ve somut kavramlari icin var. Iste bu dusuncenin birine ve turune ve de algiladigi her seye verdigi zarar, rahatsizlik soz konusu.

Sistemlesmisligi, kitlesellesmisligi, insanoglunu pesinden suruklemesi soz konusu, sorunu soz konusu. Bu soruna yanasilacak ...e goresi soz konusu, temelleri, kokeni soz konusu. Insanoglunu ve algiladigi herseyi icine dusurdugu durum soz konusu. Kisaca tursel butunlugun olmamasi soz konusu. Yasamin varliginin bilinc ve farkina varilmamasi soz konusu.

Iste akil bunlari soz konusu etmiyor, aksine bu sorunlarin tam da temellerinden birini olusturuyor. Etmemesi de cok normal. Cunku kendini evrensel aynilikta yapilandirmis ve islerlige koymus.

Fakat bu yapilanmisligin, verdigi rahatsizligi ve zarari gozlemleyemiyor. Cunku akil, ayirir, boler, farklilasir, kendini dusunur, kendini tatmin eder, kendi benligi icin yasar.

Insanoglunun dusunce olarak kendi turunun ve birinin varligini fark etmesi, nihilizm ile baslar ve dogal olarak bu baslangic ve gelismeside, akilcidir.

Kah bireyci, kah tasarimci pek de fark etmiyor. Sadece dogruluguna inandigi sey ne ise,onun ugruna yasiyor ve mucadele veriyor.

Akil dusunce uretmez, ya bilinc alti yonlenir, ya da cikar ayrim, guc v.s. pesinde kosar ve kendini AYIRIR. Dikkat et farklilastirir, demiyorum.

Saygilarimla;
evrensel-insan

[vartor]

Bireysel farkindalik o kadar da guzel bir his degil. Kendin farkindasin ama cevren degil. yalniz yasamak gibi birsey, ustelik asosyallestirmesi yonunden pek de birey icin faydali bir durum degil. Ancak ismarlama gelmedigi, devamli yapilan self analizler sonucu varilan bir degisim oldugu icin, secme hakki da birakmaz farkindalik.
Bu forumda, defalarca artistlerin muminlere yapmaga calistigi da, siz kabul etmeseniz de, kendi fakindaliklarini onlara anlatabilmek. Tam da paslicivi'nin soylediginin aksine, daha once onlar gibi dusundukleri icin, imanlilarin dusunce tarzini bildiklerinden, onlarin da, en buyuk engelleri, dini dogmalardan siyrilip, alternatif dusunebilmeyi gosterme cabalari asagilik degil, cennete giden yol icin, yapilmasi gereken alt yapi calismalaridir.
Hur dusunce olmadan farkin farkina varilamadigi gun gibi asikarken, ateistler, materyalistler yanlis yolda iddialari bence hala farkindaliga erisememenin, empati kurma yeteneginin olmayisindan kaynaklanmakta. Hele koca forumda, iki kisinin kendini farkli ilan etmesi ve digerlerinden ayirmasi da, baska bir problemin gostergesi olabilir.

[evrensel-insan]

Saygideger spartacus;

Sana bir gozlemimi dile getireyim.

Mesela, sitemizde tanriyi yoklayanlarin, varlayanlara getirdigi bir AKILCI ELESTIRI" VARDIR. "Korukorune inanacagina aklini kullan" temelli. Iste tam da bu AKILCI ELESTIRInin akilciligigi budur. Zaten tanriyi varlayan akli ile varlamis ve ufkunu orda kapatmistir ve onun icin artik otesi yoktur ve yine bu aklinin inandigi dogrusunu savunmak ve kaybetmemek icin mucadele edecektir. Iste zaten dogal zihniyet te budur.

Peki tanriyi yoklayan ne yapmaktadir?, Kendi akilini kullanarak tanriyi yoklamakta, ve ayni varlayan gibi, kendi inandigi dogrusunu savunmak durumundadir. Bu da dogal zihniyetin bir tezahurudur.

Halbuki, tanriyi varlayanda, tanri konusunda olmayan bir gelisme, tanriyi AKLI ILE YOKLAYANDA bilincsiz olarak yasanmistir. Bu yasanan, tanriyi yoklayanin AKLIN SINIRLARI DISINA CIKIP, KENDINI SORGULAMASI ve bu sorgulama sonucu TEKRAR AKLINA DONMESIDIR.

Sonucta, tanriyi varlayan da, yoklayan da kendi akillarinin dogrularinca, huzurludur ve onlara gore sorun yoktur.

Burada aklin sorunu, varlayan icin; yoklamaya yonelim, yoklayan icin de varlamaya yonelimdir. Iste akil, boyle bir ikircimlilik yasamamak icin, dogruya, sabitlige, sahiplige, savunuya, kaybetmemeye v.s. yonelir ve kendince konu ile ilgili noktasini koyar.

Iste burada, tanriyi yoklayanin dusunce ufku, AKLIN NOKTALAMASI ILE SON BULMUSTUR. Yani, dusunce ufku kapatilmistir.

Ama, buradaki asil algilanamayan sorun; aklin olumlu ve olumsuzsinirlanmasinin disina cikamayacagi, sadece sorgulama temelli dusuncenin nedeninin sadece acabanin ortadan kalkmasi olacagidir.

Oyuzden akil ile dusunce farkini cok iyi algilamak, bilince tasimak, farkina varmak ve bilincli bir sekilde fark ederek konusuna gore; DUSUNCE URETEREK, AKLIN INANCSAL DOGRUSAL SINIRLARINI ASMAK GEREKIR.

Eger bu gerceklesmezse, akil inandigi dogrusunda; mutlu yasayacak, ve sadece bu sahiplendigi ve sabitledigi dogrusunu kaybetmeme mucadelesi verecektir.

Aklin bu ic ve dis celiskisini, ben; e. kosesi'nde dile getirdim.

Saygilarimla;
evrensel-insan

[evrensel-insan]

Saygideger vartor;

Hur dusunce olmadan farkin farkina varilamadigi gun gibi asikarken, ateistler, materyalistler yanlis yolda iddialari bence hala farkindaliga erisememenin, empati kurma yeteneginin olmayisindan kaynaklanmakta. Hele koca forumda, iki kisinin kendini farkli ilan etmesi ve digerlerinden ayirmasi da, baska bir problemin gostergesi olabilir.-vartor-

Benim hic bir zaman boyle bir ilanim olmadi. Oldugunu iddia edenler, bunu ispat etmek zorundadir.

Ayrica benim "ateistler, materyalistler 'yanlis' yolda" temelli bir aciklamam da olmadi. Dogrusal yanasmayan bir kisinin, baskasini yanlislamasi kadar mantiksiz bir iddia olamaz.

Sitede yazilan tum yazilarim durmaktadir. Oyuzden bu sekilde bir itham yapmadan once, hele hele kitle onunde, bunlar ornekleriyle gosterilmelidir.

Kimin ateist, materyalist ya da idealist v.s. oldugu, ancak onu ilgilendirir ve onu baglar.

Saygilarimla;
evrensel-insan

[vartor]

Evrensel, konuya yazan yalniz sen degilsin, paslicivi'nin yorumuydu benim bahsettigim.

düne kadar islamın borazanlığını yapan biri ateist olduktan sonra ilk iş olarak islamı ve bu dine inanan müslümanları yanlışlamaya, hakaret etmeye başlar?

düne kadar kendi inancı yanlışlanmaya hakaret edilmeye çalışılırken yaşadığı travmayı niçin başka insanlara da yaşatmaya çalışmaktadır?

evet sevgili e.i.. kendini göremeyen algılamayan bu kadar aşşağılık düzeyde davranan insanoğlu sence bunları yaparken olayın farkında mı yoksa hala çok derin bir uykuda mı?

[spartacus]

Sevgili Evrensel

İnsanoğlunun kendisini görmesi demek düşünce çıkmazlarında dolanmaksa böyle bir insanoğlu türü göremiyorum. Tabirim görmeyişimle ilgili ve kendime dönüktür.

İnsan kendisini doğadan yalıttığı anda kendisini göremez. Bu yöntemin en azından bilinçle ilgili olmadığını düşünüyorum. Yani bilinci doğadan(insanda içinde) yalıtık anlamlandıramıyorum.

İkincisi ise insanın aynaya bakması için kendisini yalıtması gerekmiyor, aksine yalıtmadan bunu başarmak gerekir diye düşünüyorum.

Üçüncüsü "doğaya hakim" olmak konusunda, insanoğlu=tanrı dermişsiniz gibi kanılara kapıldığım için hakimiyet konusunda katılmıyorum size, bu felsefik değil ister istemez(egemenlik gibi) politik bir söylem veya inançsal-dini bir söylem gibi geliyor bana. Kaldıki insan evrende bir damla bile değil, böylesi bir ön kabulü olumlayamıyorum. Doğada işleyiş insan yasalarına veya bir iradeye bağlı değil çünkü. Ayrıca insan olmasaydı doğayı kim ortaya koyacaktı sorusunun yeterli olmadığını düşünüyorum, çünkü kim sorusu iradi odaklıdır. Kaldı ki, doğanın böyle bir ihtiyacı olduğunu öngöremiyorum.

Dördüncüsü bilinci duyumların dışına taşıyan örneklemeleri mantıklı bulmuyorum. Bu bakımdan her şeyi sadece insanoğlu ortaya koymuştur kabulünüz kendi görüşlerinizle çelişiyor, sizin doğrunuz haline geliyor gibi.

Beşincisi insanın kendisini görmesi dediğiniz şeyin önemini kavrayabiliyorum, adına ansiklopediler dolduracak kadar geniş bir içeriği olacağı ve üzerinde felsefeler oluşturacağı kadar geniş göremiyorum, bu bir tespittir diyebilirim. Elbetde, insanların kendi farkındalığı oluşturması temelinde size katılıyorum. Ama insanın kendisini görmesini çevresinden soyutlamaya bağlamış olmanıza hem katılmıyor hemde bunu sağlayamayacağını düşünüyorum. Çünkü insan ne alıyorsa içinde yaşadığı toplumdan, uzun birikimlerden alıyor, çevresini ve toplumu ve doğa ile ilişkilerini, bağlılık ve bağımsızlıklarını çözemeden kendisine ayna tutma şansına da sahip değildir diye düşünüyorum.(Önceki yazımda dediğim gibi sosyal yaşam insanlar için tercih sebebi değildir, sosyal yaşam insanın tabiatıdır.) Bu görüşün aksini(düşünsel ve bireysel bilinç, insanoğlu ve biri) düşünmenizi ise yine kendi fikirlerinizle çelişik görüyorum, yani siz bunun doğru olduğunu düşünüyorsunuz, bu güne kadar ki tüm alternatif açılımlarıda ret edebildiniz. Aldıklarınızı sorgulamadan ve bunların ne olduğunu -sadece insan üretimidir, kavramdır deyip geçiyorsunuz- ortaya koymadan, insanın bilinçleneceğini öngörebiliyorsunuz. İnsanın kendisine dönmek söyleminizi biçimsel olduğu gibi de objektif bulamıyorum.


Salt düşünceye-bilince odaklanmış felsefenin düşünceci-subjektif sonuçlar çıkartacağını düşünüyorum. Çünkü düşünce eninde sonunda yine düşüncelere yaslanmak açısından objektifliği kaybettiği gibi soyutlananın içinde çözüm-süzlük- aramaya yada kendisini ısrara koyulacaktır. Bunu bir bilgi olarakda alsak salt bilgiyi esas alarak biraz daha iyi sonuçlar elde edebiliriz evet, ama bilginin yeterliliğinin en temel alanı nesnel yani iradelerden bağımsız ve gözleme, çevreye, duyumlara açıklık içermelidir. Çevreden bağımsız insan bilinci ne mümkündür ama nede çevre faktörü dışlanarak insan kendisine bakabilir.

Soyutlayanın insan olması demek çözümünde soyutlar dünyasında bulunabilirliğini düşünmüyorum, çünkü bunlar asli değildirler, bilinçlenmek için kendi içimize değil öncelikle kendimizden de öteye bakabilmeyi başarmak gerekir diye düşünüyorum ve o soruları soruyorum.

[evrensel-insan]

Saygideger vartor;

Evrensel, konuya yazan yalniz sen degilsin, paslicivi'nin yorumuydu benim bahsettigim.-vartor-

Daha once de bu konu, baska basliklarda bir kac kere ortaya kondu. Ben kendi adima, boyle bir yorumum olmadigini o basliklarda da dile getirmistim. Oyuzden boyle bir yanlis algilama olmamasi icin, o mesaji yazdim.

Ayrica, konuyu, sahsim adina aydinliga kavusturdugun icin de, tesekkurler.

Saygilarimla;
evrensel-insan